Blogarchief

woensdag 15 februari 2012

Berusting 3...



Haar autosleutels gooit ze op tafel. Hoe ze thuis is gekomen… ze weet het zelf niet meer. De laatste twintig minuten heeft ze op de automatische piloot gereden. Ze heeft hem al een paar keer gebeld maar hij neemt niet op. Als ze even later in de spiegel kijkt ziet ze eruit als een idioot. Een rood opgezwollen gezicht met dikke roodomrande ogen… is dit wat er van haar geworden is… een labiele huilebalk. Ze was altijd een goedlachse vrolijke en opgewekte vrouw die volop in het leven stond. Ze had een leuke baan met fijne collega’s, vrienden en vriendinnen bij de vleet. Tot voor kort had ze een leuk en gezellig leven waar ze ontzettend gelukkig mee was tot ze hém tegen het lijf liep.

Even lacht ze door haar tranen heen als ze terugdenkt aan die eerste keer. Hij gaf haar voor het eerst het gevoel dat er iets aan haar leven ontbrak… iets belangrijks. Al had ze in de eerste instantie nog niet eens zozeer door wat dát dan precies zou kunnen zijn. Na een paar weken was ze er eindelijk achter. Liefde, warmte, de leuke én vervelende dingen kunnen delen met iemand speciaal. Iemand die je begreep zonder dat je iets hoefde te zeggen of uit te leggen. Toen ze daar eindelijk achter was ontnam hij haar dat gevoel weer net zo snel als hij het haar had gegeven. Ze voelde zich een junk… een liefdesjunk… en hij was haar drug.

Steeds vaker kwam hij te laat of helemaal niet om haar daarna af te poeieren met één of andere smoes. Als hij zijn afspraak wel nakwam was hij tóch afwezig en als ze vroeg wat er aan scheelde zat hij altijd wel met één of andere nietszeggend probleem. Kortom, de verwijdering werd alsmaar groter tussen hen en zij zag het met lede ogen aan. Het lampje van de telefoon geeft aan dat er tijdens haar afwezigheid is gebeld. Ze luistert het antwoordapparaat af, iemand die haar een abonnement op één of ander stom blad wil aansmeren, de doktersassistente die haar verteld dat ze haar afspraak vanmorgen is vergeten en haar vriendin die vraagt of ze mee gaat naar het strand. Ze probeert hem nogmaals te bellen, maar krijgt weer geen gehoor. Dit was het dus… ze weet het nu zeker.

De laatste maanden is haar eetlust minimaal, ze voelt zich uitgeput en lijd aan slapeloosheid. Haar baan geeft haar geen voldoening meer, ze kan zich slecht concentreren en omdat ze de goedbedoelde preken niet meer wil horen ziet ze haar vrienden en vriendinnen steeds minder vaak. Volgens de huisarts zit ze tegen een depressie aan. Ze trekt het medicijnenkastje open en pakt de doosjes met slaappillen.. Tot nu toe heeft ze de recepten wel opgehaald maar er nog geen gebruik van gemaakt. De opgespaarde voorraad pillen laat ze één voor één in haar hand glijden loopt de kamer in en pakt de fles whisky uit de kast. Zelf griezelt ze van die troep en heeft ze die fles alleen in huis gehaald omdat hij het graag drinkt. De fles staat daar alweer een tijdje onaangebroken. Ze draait de fles open stopt de pillen behoedzaam in haar mond en neemt een paar flinke slokken uit de fles. Gadver…. Wat een bocht, dat hij dat kan drinken…

Na enige minuten begint haar bed aan te voelen als drijfzand, ze zakt er steeds dieper en dieper in weg. Dan hoort ze de telefoon een aantal keren overgaan. En al zou ze willen, ze kan zich er niet meer toe zetten te bewegen… in de verte hoort ze haar eigen stem. "Hallo, ik ben om wat voor reden dan ook even niet in staat de telefoon aan te nemen… spreek je boodschap in na de piep, en als ik zin en tijd heb bel ik je uiteraard terug… kusje." De piep die volgt lijkt eindeloos en ergens héél ver weg hoort ze de stem van haar vriendin.

"Hallo mop, ik reed net langs je huis en zag je auto voor de deur staan… heeft die sukkel je nu wéér laten zitten… wanneer dump je die vent nu eens? Ik sta op de hoek bij het tankstation, dus als je nog mee wil? Ik geef je een halfuur bedenktijd, en dan snap ik de hint en val je niet eerder lastig dan morgenochtend."

Dieper en dieper zakt ze weg tot ze verdwijnt in het volledige en bevrijdende niets.

"Dag lieverd"......


Copyright © Ingrid Punt Augustus 2011



Wat er aan vooraf ging... >>>KLIK<<<

Geen opmerkingen:

Een reactie posten