Berusting 2 ...

Het beloofd een stralende dag te worden, met hoog oplopende temperaturen volgens de voorspellingen. Haar vriendin had haar de avond ervoor nog gebeld om te vragen of ze vandaag mee wilde naar het strand. Maar dit heeft ze beleefd doch resoluut afgeslagen, er moesten vandaag maar eerst eens spijkers met koppen worden geslagen. Zij is veel te vroeg maar ze heeft zich voorgenomen als hij weer te laat is geen minuut langer meer te wachten. Verveeld laat ze zich op een bankje vallen, ze is moe en had liever iets langer in haar bed willen blijven liggen. Maar ze wilde perse op tijd komen, het zal er toch een keer van moeten komen … al veel te lang heeft ze het uitgesteld, ze gaat er kapot aan en vandaag zal ze hem dat ook zeggen.

Na tien minuten grassprietjes en boterbloemen te hebben bewonderd heeft ze er genoeg van. In de verte ziet ze een man met een hond aankomen. Ze zal nog even wachten tot ze voorbij haar bankje zijn en dan zal ze hem bellen. Wie denkt hij wel niet dat hij is. Zijn ontwijkende smoezen en kwetsende opmerkingen is ze meer dan zat. Veel te vaak heeft hij haar nu laten zitten en op haar hart getrapt, hij houd totaal geen rekening met haar gevoelens, ze heeft ook wel eens behoefte aan een schouder of een troostend woord maar dan geeft hij niet thuis. Ze vist haar mobiel uit haar zak en zoekt zijn naam op in het display… even staart ze naar zijn nummer. De hond draait inmiddels nerveus snuffelend om het bankje om vervolgens zijn poot op te tillen. Nou ja zeg… “wegwezen jij” snauwt ze de hond toe terwijl ze zijn baasje die zonder te blikken of te blozen doorloopt een verontwaardigde blik na werpt.

Dan dringt het tot haar door dat ze zich al een tijdje zo heeft gevoeld… onzichtbaar en onbelangrijk.Iemand om tegen aan te zeuren en te zeiken… een soort van Klaagmuur. Ze is zijn geëmmer over zijn angsten en problemen meer dan zat, ze kan het niet meer opbrengen om hem constant uit die sombere buien te trekken. Het voelt alsof hij al haar energie en levenslust opzuigt en ze langzaam met hem de afgrond in wordt getrokken.


Als hij een therapeut wil moet hij er maar één zoeken. Ze heeft het geprobeerd maar zij kan hem niet redden… hij laat haar niet toe… niet echt. Haar horloge geeft inmiddels twintig minuten over de afgesproken tijd aan. Hij maakt het haar op deze manier wel erg gemakkelijk. Ze kijkt nog even besluiteloos naar zijn nummer om vervolgens op wissen te drukken . Eindelijk is ze er klaar mee… ze toets het nummer van haar vriendin in… “hallo, met mij… geld je aanbieding voor dat dagje strand nog?” Glimlachend stopt ze even later haar mobiel weer in haar tas.

Berusting……… maar niet voor haar!!!

Copyright © Ingrid Punt Augustus 2011


Wat er aan vooraf ging... >>>KLIK<<<