Smart

Smart

Je lacht de sterren van de hemel

en kletst de zoom uit ieders broek,

je grappen mal, melig gezemel,

kijkt weg … als ik jouw ogen zoek.

De dreiging is je aan ’t verscheuren,

je denkt dat niemand hier het ziet…

jij bent zo sterk, je wil niet treuren,

laat je niet leiden door verdriet.

Een schaterlach kan niet verhullen

wat ik steeds in jouw ogen lees,

ze matchen niet meer met je glimlach,

een triest pallet van angst en vrees.

‘k herken die vage  vrolijkheid

als -zo geen reden voor gefeest-

die vals op diep verdriet gedijt,

ook ik, ben daar al eens geweest.

Dus laat die lach voor even varen

en lucht nu eventjes je hart…

wellicht brengt het je tot bedaren

“Gedeelde smart is halve smart”

©Ingrid Punt februari 2013