Vertrouwen
Vandaag zag ik een engel,
gewoon hier in de straat.
Hij vroeg mij hoe het ging,
ik zei, ‘Het gaat zoals het gaat.’
Mijn antwoord hield ik vaag
want ik zat even in een dip.
De engel streek zijn vleugels
maar hij toonde ook begrip.
Zijn blik ving nu de mijne,
hij nam me zachtjes bij de hand,
ik was totaal verbijsterd,
plots leek ik met hem verwant.
Nu zag ik met zijn ogen,
hoorde duidelijk ieders wens,
begreep nu wat er mis was
met de wereld en de mens.
Men vindt zichzelf belangrijk
alles draait om macht en geld,
gaat rechtstreeks op zijn doel af
soms desnoods met grof geweld.
Vluchten doen we voor emoties
zoeken troost in consumeren.
Sluiten telkens onze ogen,
bang dit af te moeten leren.
We vervullen die behoefte,
omdat hebzucht graag regeert.
Dat we zouden kunnen delen
hebben we al lang verleerd.
Zo beleven we ons leven,
want het voelt ook zo vertrouwt.
Heerst er angst om toe te geven
waar geluk op wordt gebouwd.
Begrip en liefde voor een ander
is iets wat men maar liever laat.
Dat gevoel maakt ons zo kwetsbaar
vluchten liever nog in haat.
Zo zag ik vandaag mijn engel
en raakte even in paniek.
Erg geschrokken van dit inzicht
want de wereld lijkt zo ziek.
Hij gaf onverwachts vertrouwen
liet me ook nog even dromen….
ooit zal alles weer veranderen,
zal men weer tot inkeer komen..
© Copyright Ingrid Punt 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten