Egotrip naar Spanje
Mijn lieve sint wat een gezeur
sinds wij hebben gekozen,
stelt hij van Rutte ons teleur,
kunnen we hem nog lozen?
Zieltjes winnen voor de strijd,
maar na die tijd… vergetelheid.
Toe neem die Samsom ook
maar mee,
dan beiden kielhalen op zee.
Die domme lach van enge Mark,
Ondanks dat we bezwijken
haalt hij ons gierend onderuit
en gaat zelfs over lijken.
Want mevrouw Jansen had een bult
en legde plots het loodje
haar dokter treft geen enkele schuld
zag haar nooit in haar blootje.
Die bult van haar was niet zo groot
maar koste een vermogen.
Zij had geen geld en is nu dood,
Mark heeft geen mededogen.
Samsom lacht stiekem in zijn vuist,
weet Rutte te bespelen.
Wij moeten bloeden voor een puist
’t kan Diederik niets schelen.
Dus heel misschien mijn lieve sint
Kunt u het tij nog keren.
Want nivelleren staat gelijk
aan niets meer te verteren.
Ach, Spanje maak je borst maar nat
met twee lachende dwazen.
En vraag niet ’Wie maakt ons nog wat?’
dat stel neemt je te grazen.
We zitten samen op de wip,
links, rechts, of in het midden.
De politiek één egotrip
dus laat ons samen bidden.
© Copyright Ingrid Punt november 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten