Gewoon een dag als alle andere dagen.
Mensen gingen naar hun werk, kinderen naar school.
Niemand had enig benul dat de haat zou regeren die dag
en het leven daarna nooit meer hetzelfde zou zijn.
11 September
Ze is al zo laat,
heeft geen tijd voor ontbijt,
alleen een slok koffie,
nog niet voorbereid.
Haar sleutels, haar tas,
een knipoog, een kus
met haren nog warrig
springt zij in de bus
Met ogen timide
kijkt zij nog eens om,
haar hart voelt zo triest
maar ze weet niet waarom.
De lift naar kantoor,
gehaast naar haar plek,
collega’s negerend
vandaag geen gesprek.
Ze was al zo laat,
had geen tijd voor ontbijt,
nog maar een slok koffie,
was niet voorbereid
op een té vroeg afscheid,
voor niemand bestaat
er een zinnige reden
voor grillige haat.
© Copyright 11 september 2012
Hallo Ingrid,
BeantwoordenVerwijderenTja, iets wat iedereen altijd zal bijblijven. Niemand die ooit had gedacht dat men tot zoiets in staat zou kunnen zijn. Jammer van de duizenden onschuldige slachtoffers, die niets vermoedend die dag naar het werk gingen. Voor velen zonder de tijd te hebben gehad afscheid te nemen. De wereld zal nooit meer zijn als voorheen.