Blogarchief

vrijdag 25 mei 2012

Thaise droom




Thaise droom…

“Voor jou biefstuk schat?” Het frelé donkere vrouwtje knikt vriendelijk naar de oude man die stoer zijn oude versleten portemonnee uit zijn glimmende achterzak trekt. Hij strijkt door zijn spaarzame haar, waaronder de roze schedel al aardig aan strijd begint te winnen. “En een lekker wijntje erbij?” Ze knikt weer braaf en gaat in de stoel zitten die de oude baas haar aanwijst. Hij heeft het goed voor elkaar, al zegt hij het zelf. Over een aantal jaren is hij wellicht nóg slechter ter been en moet zij voor hem zorgen.

Met de huidige crisis is de zorg straks minimaal.
Dus nu even een kwestie van investeren maar dan heb je straks ook wat.  Loes kookt lekker, houd zijn huisje op orde en zijn bed warm. Ja…. Hij zit op rozen. Loes… nou ja, eigenlijk heet ze anders maar die thaise namen zijn zo moeilijk uit te spreken dus het werd al snel Loes. Het schijnt haar niet uit te maken, ze luistert even goed wel naar hem. Dat de gesprekken gebrekkig en moeizaam verlopen neemt hij op de koop toe. Zij spreekt een beetje engels, hij niet maar met handen en voeten kom je een eind. Ze is jong en flexibel dus ze leert snel.



Ze kijkt hem afwezig na terwijl hij de bistro binnen loopt. Haar gedachten zijn in het verre Thailand bij haar kind en de rest van haar familie. Over een aantal dagen komt haar moeder met haar kind voor twee weken over.  Ze mist ze ontzettend en Jan heeft de tickets al geregeld. Ach, hij is zo slecht nog niet. Hij slaat niet, behandeld haar naar omstandigheden redelijk en zijn gezondheid laat te wensen over. Dus het is nu even investeren en straks incasseren. Jan heeft een groot huis, groot genoeg voor haar en haar hele familie. En geld genoeg want ze krijgt elke dag biefstuk.

Jan heeft een slecht hart en een hoge bloeddruk, om over zijn cholesterolgehalte maar te zwijgen. Tot voor kort had ze zelfs nog nooit van cholesterol gehoord. Maar ze is jong en flexibel en leert snel. Van het dieet waaraan hij zich eigenlijk strikt moet houden heeft ze hem af weten te brengen, evenals de medicijnen. Nee, Thaise kruiden zijn veel beter en gezonder. En roomboter, véél roomboter, dikke plakken roomboter. Ze bakt de biefstukken erin en smeert het duimdik op zijn brood. Als je rijk bent eet je roomboter. jan slikt letterlijk en figuurlijk alles van haar, zolang ze hem maar op zijn wenken bedient. 



Even later ploft Jan hijgend naast haar neer en wist met zijn grote geruite zakdoek het zweet van zijn hoogrode voorhoofd. Hij kijkt tevreden naar Loes die zich inmiddels tegoed doet aan haar biefstuk. De flinke  portie patat naast haar biefstuk schuift ze op zijn  bord en voegt er een flinke lepel Mayonaise aan toe.. “Eat Jan, felly nice” zegt ze beminnelijk. En om haar woorden kracht bij te zetten zwaait ze met haar hand langs haar wang. Jan lacht en zegt, “ik moest zo om je moeder lachen toen ik haar aan de telefoon had. Zuulkool, zuulkool zei ze. Met dit weer, hoe verzin je het.” 
Hij slaat zich op de knieën, maar Loes vertrekt geen spier en kijkt hem met een lege niet begrijpende blik aan.Terwijl hij haar patat verder naar binnen werkt denkt hij aan zijn vorige vlam. Ook een Loes, want die Poolse namen zijn ook al zo moeilijk te onthouden. Het was een mooie jongedame die hij via internet had leren kennen. Na  een paar weken heen en weer mailen had hij haar al over laten komen. Maar ze was niet zo volgzaam als ze in de eerste instantie leek en na een dagje markt verdween ze spoorloos met zijn bankpas. Hij had verder geen moeite meer gedaan om te achterhalen waar ze zat. Na een paar dagen en enkele honderden euro’s armer had hij zijn rekening laten blokkeren.  Hij had haar niet meer terug gezien.
Maar zo snel liet hij zich niet uit het veld slaan. Op advies van een oude vriend reisde hij af naar Thailand. Loes had hem vanaf dag één achterna gelopen. Wat ze in hem had gezien… hij had geen idee. Wellicht vond ze hem een man van de wereld bedacht hij trots. Loes schept nog maar eens een flinke portie patat op zijn bord, wederom gevolgd door een flinke schep mayo. “You eat … this food is felly good for you. “ en weer zwaait haar hand langs haar wang. 

Ja…. met deze Loes wil hij wel honderd worden.

(c) Copyright Ingrid Punt





4 opmerkingen:

  1. Prachtig geschreven Ingrid.
    uit het leven gegrepen
    ze leefden nog lang en gelukkig
    hoop ik.
    Groetjes Christiene.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat hoop ik met je mee Christiene... maar ik heb eerlijk gezegt zo mijn twijfels.

    "Maar hoop doet leven... zeggen ze."

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Goede morgen Ingrid. Ik ben je blog een beetje uit het oog verloren de laatste tijd en dat is heel jammer, want wat jij allemaal uit je pen en camera laat vloeien is beslist de moeite waard!
    Je moet je PR een beetje verzorgen meid, jouw werk mag beslist door wat meer bloggers worden gezien, dat verdient het!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dank je wel voor het compliment en het klopt wel GerdaYD,

    Ik ben druk geweest met verhalen plaatsen op Xead en daar gaat toch meer tijd in zitten dan verwacht. Mijn eigen site is er daardoor een beetje bij ingeschoten helaas.

    Tsja... die PR, ik schrijf liever, maar als je wil dat het ook nog eens gelezen wordt is het pure noodzaak.

    Maar binnenkort pak ik ook hier de draad weer op.

    BeantwoordenVerwijderen