Blogarchief

maandag 14 mei 2012

Ode aan Jou



Ode aan jou...

Hoe moet ik het omschrijven ’t gevoel dat mij nu raakt…
wij hebben door de jaren al zoveel meegemaakt.
De pieken en de dalen die bij het leven horen,
jij bent mij ondanks alles nooit uit het oog verloren.

‘t Spoor soms even bijster, het pad heel even kwijt
elkaar toch blijven steunen maar het koste even tijd.
We bleven samen lachen,vaak was het met een traan.
De humor die we deelden deed het verdriet vergaan.

Verstand komt met de jaren, ik weet nu wat ik wil…
nog steeds diezelfde liefde, maar nu met dát verschil.
“Wij zijn niet meer dezelfde, wat ouder en doorleeft
en kunnen rcht genieten van wat het leven geeft.”

Een man om op te bouwen, die er altijd voor me is,
op wie ik kan vertrouwen, ook bij een hindernis.
Een thuis, veilige haven, maar ook dat warme bad,
nooit meer te hoeven zoeken, ik heb het altijd al gehad.

Misschien zijn we iets grijzer maar een ieder die ons ziet,
zal het alleen beamen, jij blijft mijn favoriet.
Zo met elkaar verweven, het lot heeft het bepaalt
niet even maar voor ‘t leven totdat de dood ons haalt.

Het is dus te verklaren hetgeen dat ik nu voel.
Maar niet te evenaren ik heb nog maar één doel.
Met jou… voor altijd samen, ik durf de strijd wel aan,
om samen oud te worden, nooit meer alleen te staan.

© Copyright Ingrid Punt 3 Mei 2012


Geen opmerkingen:

Een reactie posten