Een goede buur...

Een goede buur...

De voetbalwedstrijd staat op het punt te beginnen, als de deurbel gaat. Negeren… is de eerste gedachte die bij hem op komt. Waarom heeft hij die bel niet afgezet. Hij heeft zich zo op deze wedstrijd verheugd. Zelfs zijn vismaat had hij teleurgesteld. Hij had geen zin om de wedstrijd samen met een kamer vol visite te moeten kijken. Al dat geschreeuw en geblèr. Nee, hij wilde in alle rust van de wedstrijd genieten. Tringgggg… nee, hé… die weet van geen ophouden. Net als hij stilletjes de zijkamer in wil lopen om zich te verschuilen kijkt hij in de lodderige ogen van de buurvrouw. O god, daar heb je d’r weer. Om de haverklap staat Miep voor zijn deur. Gek wordt hij van dat mens. Ze gluurt door het raam en heeft hem inmiddels in het vizier want de enkele tanden die nog in haar bovenkaak hangen schitteren hem nu tegemoet. Tsja, dat is weer een nadeel van een benedenhuis. Ze kijken direct je hele huis door en hij vertikt het om de hele dag met gesloten gordijnen te gaan zitten. Maar de aanblik van haar krulspelden doen hem nu toch sterk twijfelen aan die beslissing. Ze klopt met haar volle knuist tegen het raam. “Buurman,” ze klemt haar vlezige hand tussen haar bleke rimpelige voorhoofd en zijn schone pas gelapte ruit om iets beter zicht te krijgen. “Buurman,” klinkt haar doorrookte stem weer

Hij zucht even en gebaart overdreven naar de tv, maar dat weerhoud haar er niet van om nogmaals een tromgeroffel op zijn inmiddels vette ruiten te geven. Met de moed der wanhoop sjokt hij richting voordeur net op het moment dat de aftrap wordt gegeven. Verd…. Miep kijkt hem lodderig aan als ze vraagt. 

“Buurman, sorry dat ik stoor maar heeft u misschien een paar biertjes voor me? Krijg ik toch plotseling visite en ik heb helemaal niks in huis. Normaal gesproken had Ik ze zelf wel willen halen maar sinds ik die scootmobiel heb gaat het allemaal niet zo gemakkelijk meer hé? 

Ze kijkt hem met een veelzeggende blik aan als ze haar te opzichtige jurk iets optrekt om hem haar nét verworven kunst knieën te tonen. Aangeslagen loopt hij de keuken in om haar even later een Sixpack bier te overhandigen net op het moment dat het gejuich op de tv losbarst. Wel verd…. Doelpunt gemist. Hij voelt het bloed naar zijn kaken stijgen als hij haar met zachte maar dwingende hand richting buitendeur duwt. Maar zo gauw geeft ze zich niet gewonnen. 

“En misschien ook nog een paar sigaretten?”

Haar geslepen blik verraad dat ze deze strijd niet opgeeft voor ze heeft waar ze voor kwam. Hij hoopt alleen maar dat het bij bier en sigaretten blijft. Oké… hij loopt snel de woonkamer in en net als hij met één oog op de televisie gericht de la van de salontafel opentrekt hoort hij gesnuif en gesnotter achter hem. Geschrokken draait hij zich om en ziet de buurvrouw in tranen. 

“Sorry buurman” snottert ze, "ik heb helemaal geen visite maar ik voelde me zo alleen. Dus ik denk, de buurman is ook alleen misschien wil ie wel een beetje gezelschap." 

Ze kijkt hem met een hoopvolle waterige blik aan. Even is hij van zijn stuk gebracht. “ Tranen… hij kan er zo slecht tegen, als kind al.”

Tot er in een onoplettend moment nogmaals gescoord blijkt te zijn en de tv oorverdovend gejuich weergeeft. Verd….. getergd laat hij zich op de bank vallen en ze ploft meteen tegenover hem in de stoel. 

“Gezellig hé Buur… kunnen we samen naar de wedstrijd kijken.” 

Verbeeld hij het zich nou of gaf ze hem een knipoog vanonder haar weg zakkende krulspelden? Van Persie heeft de bal, dat is ook voor het eerst denkt hij somber. maar de rest van de wedstrijd kan hij vergeten. Ze trekt twee blikjes bier open en vraagt terwijl ze het pakje sigaretten open scheurt. 

“Heb je ook nog ergens een asbak Buur?”

Hij kijkt haar met een lege vermoeide blik aan, en krabt zich even achter zijn oor. “Ja in de keuken… ik haal er wel één.” 

Even later staat hij met een asbak in zijn handen voor het keukenraam en kijkt peinzend naar de scootmobiel die op Miep’s tuinpad staat gestald. . Dan klinkt haar krakerige stem vanuit de kamer. 

“Oh buurrrr… ik heb de tv maar uitgezet hoor. Dan kunnen we lekker kletsen. De wedstrijd was toch al een uitgemaakte zaak. “ Verd…… Hij kijkt nogmaals naar de scootmobiel in Miep’s tuin.

Zo’n scootmobiel… hoe hard gaat zo’n ding nu eigenlijk. Zou je ze ook op kunnen voeren? In zijn jonge jaren heeft hij van heel wat brommers pure racemonsters gemaakt. Als hij even later de asbak op tafel zet vraagt hij gewiekst. “Zeg buuf, wat zou je ervan vinden als ik morgen je scootmobiel even voor je poets. Na die regen van de laatste dagen zit hij onder de modder zag ik net.“

Ze krijgt een kleur. “Echt, zou je dat willen doen, o je bent een schat.” 

Ze neemt een flinke slok bier en laat een keiharde boer. Maar buurman stoort zich er niet meer aan, hij heeft zijn plannetje klaar. Een beetje opvoeren en een paar remkabeltjes op half elf trekken. Een paar hobbelige straatjes doen de rest. Fluitje van een cent, van haar heeft hij eerdaags geen last meer. Tevreden trekt hij een blikje bier open.“Afgesproken buuf, proost.  Een goede buur is beter dan een verre vriend zeg ik altijd maar.”

 © Copyright Ingrid Punt Juni 2012