Tweesprong...

De makkelijkste weg... 

hij is mij niet gegeven. 

Want hindernissen op mijn pad, 

het hoort zo bij mijn leven. 

Ik hoor écht wel die stem die zegt; 

rechtdoor en sla niet af. 

Maar eigenwijs zoals altijd 

delf ik mijn eigen graf. 

De makkelijkste weg... 

ik zal er niet voor kiezen. 

Dan neem ik toch dat hobbelpad 

en ga misschien verliezen. 

Beklim weer hoge bergen, 

hoewel ik zeker weet... 

de lange weg die ik zal gaan 

mijn energie opvreet. 

De makkelijkste weg... 

zal dus nooit bij mij horen. 

Zou ik die keuze maken, 

ben ik pas écht verloren. 

Want ondanks de ravijnen, 

hoge bergen, diepe dalen. 

Neem ik steeds weer het risico 

dat ik zou kunnen falen. 

De makkelijkste weg... 

ik kijk er niet meer naar, 

want ondanks elke tegenslag 

is wat ik steeds ervaar... 

wanneer ik moe het eind bereik 

van wat ik was begonnen, 

kijk ik weer achterom en zie... 

ik heb het overwonnen.

Copyright © Ingrid Punt Juli 2011