Blogarchief

woensdag 21 maart 2012

Ruis...



Ruis


De schimmen in jouw hoofd zijn taai 
je kunt hen niet verbannen. 
Ze pijnigen je dag én nacht 
maar jij blijft je vermannen. 

De stemmen doen vaak met hen mee 
het blijft een zwaar gevecht. 
Jouw rust wordt je nog niet gegund, 
de strijd nog niet beslecht. 

De bodem van de put is hier, 
je wordt het strijden moe. 
Jij loopt dit rondje al zo lang 
maar niemand vraagt je hoe... 

Dit is jouw eindeloze strijd, 
begrijpen doet geen één. 
Jouw onrust maakt je radeloos 
je voelt je zielsalleen. 

Je heft het glas een laatste maal 
de dood mag jou nu halen, 
de prijs die jij daarvoor betaald 
geen mens mag daar naar talen. 

Het leven is niet altijd goed 
en soms een blauwe ruis.... 
Je krijgt de rust die je verdient.... 
jij bent nu eindelijk thuis.




© Copyright Ingrid Punt 10 december 2011


2 opmerkingen: