Onkruid deel 12

'Hoezo weet je inmiddels hoe het 'écht' gegaan is?'Chantal kijkt haar geschrokken aan en neemt snel een slok van haar Gin Tonic, haar mond en keel voelen kurkdroog aan. Ze schuift een beetje heen en weer op haar stoel, stampt het schijfje citroen in haar glas tot pulp, laat het laatste restje van de zure substantie in haar mond lopen om vervolgens zenuwachtig aan haar servet te friemelen. Ellen schept er genoegen in om haar rivale van haar troon te stoten en geniet van haar ongemak. 'Ik weet… dat niet 'IK' maar 'JIJ' bij hem in de auto zat tijdens het ongeluk. Wat is er precies gebeurd Chantal? Kregen jullie ruzie… gingen jullie te veel in elkaar op zodat hij niet oplette…. Hadden jullie misschien een ietsepietsie te veel gedronken voor jullie Kim ophaalden?' Chantal kijkt haar met een bleek gezicht aan. 'Ik weet niet waar je het over hebt Ellen, die opname in de kliniek heeft je niet echt geholpen zo te horen.' Ellen kijkt Chantal minachtend aan.

'Mijn psychose daarna kwam jullie natuurlijk ook wel erg goed uit, flink volstoppen met allerlei medicijnen en je hebt er geen omkijken meer naar. Wat heb ik het jullie gemakkelijk gemaakt. Wie zat er eigenlijk achter het stuur Chantal?' 'Ik weet niet hoe je daarop komt, maar je slaat de plank volledig mis,' zegt Chantal, maar haar stem trilt en klinkt onzeker. Ellen kijkt haar doordringend aan als ze zegt… 'kom op Chantal, in de kliniek heb ik behoorlijk veel tijd gehad om na te denken en alles weer op een rijtje te krijgen. Het zal jou ook goeddoen je hart te luchten.'

Chantal staat plotseling op, en er verschijnen pareltjes zweet op haar bovenlip. Ze wankelt even en grijpt naar haar voorhoofd, 'sorry maar ik moet even naar het toilet, ik voel me niet zo goed.' Ellen kijkt haar spottend na, als ze onzeker richting toilet loopt. Zo, dat is één mompelt ze terwijl ze de rekening bekijkt. Twee koffie, één jus en één gin tonic, Chantal weet duidelijk van wanten, ze zal toch wel weten dat je bij die medicijnen niet mag drinken fluistert Ellen glimlachend, alvorens ze het bedrag plus fooi op het schoteltje legt.

Op het toilet probeert Chantal krampachtig zijn nummer in te tikken. Waarom neemt hij nu niet op… ze probeert het nogmaals maar krijgt alleen z’n voice mail, gezien de omstandigheden lijkt het haar niet verstandig om iets in te spreken. Ze voelt zich vreemd en trillerig, ze houd haar polsen even onder de koude kraan, dept de zweetdruppeltjes van haar gezicht met een tissue, pakt haar lipstick uit haar tas maar als ze haar lippen wil tuiten om de lipstick aan te brengen wil haar gezicht niet meewerken en voelt strak en star aan. Plotseling overvallen door vermoeidheid merkt ze dat alles om haar heen wazig wordt. Ze heeft toch maar één gin-tonic op. Duidelijk oververmoeid … het was de laatste tijd ook wel hectisch allemaal.

Nu eerst Ellen even af zien te poeieren. Ze haalt een paar keer diep adem, maar zodra ze twijfelend en ietwat wankel het eetlokaal binnen loopt is Ellen in geen velden of wegen meer te bekennen. Aan het tafeltje waar ze zaten hebben inmiddels twee mannen plaatsgenomen en zitten druk pratend en lachend achter hun biertje. Ze voelt zich misselijk worden en loopt snel naar buiten. Waar heeft ze haar auto staan… ze wil zo snel mogelijk naar huis en naar bed. Waarschijnlijk toch een beginnend griepje. Zodra ze in haar auto heeft plaatsgenomen probeert ze hem nogmaals te bellen, het kost haar moeite want haar zicht lijkt steeds minder scherp te worden. 'Shit… hij neemt nog steeds niet op.' Ze zucht en start trillend de auto. De blonde krullenkop op de achterbank heeft ze nog niet opgemerkt.

Copyright © Ingrid Punt Juni 2011

Deel 13  >>>KLIK<<<