Lieve Juf...

Overmoedig en blij stapt hij de klas binnen, de meeste kinderen kent hij nog van vorig jaar. Joost, Martijn, Lisa, Jasmijn en Geert… ze zijn er nog. Dat maakt het voor hem vertrouwd en de overgang van de kleutergroep naar groep drie nét iets makkelijker. De juf staat iedereen al op te wachten en ze lacht vriendelijk naar de ouders. Met uitgestoken hand stapt ze op zijn moeder af. 'Hallo, ik ben Mia Versluis, de juffrouw van groep drie.' Juf Mia Versluis staat bekend als een goede juffrouw. Een keurig geklede oudere dame en uiterst lief en vriendelijk. Het is een juffrouw die het klappen van de zweep duidelijk onder de knie heeft en haar zelfverzekerde blik verraad een jarenlange ervaring.

Ja… Juf Mia maakt een geweldige indruk. Hartelijk schud ze de binnen gekomen ouders de hand en beantwoord geduldig en vriendelijk hun vragen. Ze zakt door de knieën om de kinderen te begroeten en hun naam te vragen om ze vervolgens na een aai over hun bol een tafeltje te laten kiezen. Dan kijkt ze naar de kleine blonde jongen met de doordringende grijze ogen.

Vanaf het moment dat hij zijn wieg ontgroeid was -en misschien al ver daarvoor- wisten die ogen iedereen te doorgronden die op zijn pad kwam. Ongeacht iemands uiterlijk, hij "las" het karakter, goed of slecht en wist feilloos de zwakke plekken te vinden.

Juf hurkt naast hem neer en zegt vriendelijk, 'zo, en jij moet Mick zijn.' De heldere ogen van de jongen zien iets totaal anders dan die van zijn moeder. Deze juf kijkt streng en haar strakke mond forceert een glimlach die niet uit haar hart maar uit berekening voortvloeit. Haar hoogpolige truitje reikt tot haar kin, de keurige pliché-rok tot ver over de knie. Het lijkt alsof ze iets te verbergen heeft en Mick weet allang wat. Haar grijze haar is strak naar achteren samengebonden in een strenge staart. Zo’n wereld van verschil met de lieve kleuterjuffen die hij tot nu toe heeft gehad. Deze juf is overduidelijk vastberaden het rekenen en de Nederlandse taal er in te stampen bij deze kleine stukken onbenul.

Welkom Mick… ik ben Juf Mia, ze steekt lachend haar hand uit die Mick resoluut weigert. Mick staart haar doordringend aan. Hij kijkt diep in haar ziel en ziet dingen die hem én haar in elkaar doen krimpen. Juf is even van haar stuk gebracht en de glimlach rond haar mond bevriest… de aai over zijn bol vergeet ze… 'zoek maar vast een tafeltje waar je wil zitten Mick' zegt ze verward. Haar glimlach hersteld zich snel als ze zich omdraait en de andere ouders en kinderen welkom heet. De doordringende ogen van de kleine jongen prikken in haar rug, lijken dwars door haar heen te gaan en bezorgen haar kippenvel.

Ze worden opgeschrikt door de schoolbel. De ouders nemen afscheid en staan nog even lachend voor het raam te zwaaien. Mick kijkt zijn moeder even hulpeloos aan, 'ik wil hier niet blijven mam.' 'Doe niet zo gek Mick, het is gewoon weer even wennen... geloof me maar, straks vind je het hartstikke leuk.' 'Maar ze is niet aardig mam!' 'Ach, natuurlijk is ze aardig… iedereen zegt dat het zo’n lieve juf is. Jullie moeten gewoon even aan elkaar wennen.'

Ze knuffelt hem even en loopt als laatste de klas uit. Juf Mia sluit de deur achter haar. De blik in haar ogen wordt hard en met een venijnige stem zegt ze…. Zo… stelletje nietsnutten, het spelen is vanaf vandaag voorbij, we zullen wel eens zien wie hier de baas is. Ze kijkt Mick met een zelfgenoegzame blik aan… de toon is gezet, het wordt een zwaar jaar.

Copyright © Ingrid Punt Juli 2011

Voor deel 2... >>>KLIK<<<