Ik wordt gestalkt… door ene Maja. Elke dag vind ik wel een berichtje van haar in mijn mailbox, met termen als…. Levenslang, dit is je laatste kans, de laatste dag en laatste waarschuwing. Het klinkt als de dag des oordeels en telkens schrik ik me te pletter. Tot ik zie dat de dreiging van Maja afkomstig is en ik weer rustig kan ademhalen. Maja is een goede vriendin…. Tenminste, dat was ze. Maar de mailtjes stapelen zich op en ik lees ze niet eens meer, eerlijk gezegd begint ze me knap te vervelen. Het is mijn eigen schuld hoor, zoals gewoonlijk kon ik mijn nieuwsgierigheid weer eens niet bedwingen en nu zit ik met de gebakken peren.
In het begin mocht ik Maja wel want ze leek erg begaan met mijn gezondheid en bood me haar hulp aan. Nou is een beetje hulp met wat dan ook natuurlijk altijd welkom. Haar vrienden “en dat zijn er velen” zijn vol lof over haar en hebben qua gezondheid veel aan haar te danken zeggen ze. Maja weet wel raad met die overtollige kilo’s. Nu heb ik niet zoveel overtollige kilo’s,”hooguit een stuk of twee, drie” maar dat zijn er altijd nog twee, drie teveel en als vrouw moet je natuurlijk wel op de hoogte blijven van elk nieuw dieet. En dit dieet blijkt het neusje van de zalm. Dat klinkt goed, ik ben gek op zalm… niet die bleke Noorse nee, die mooie rooie schotse…. maar dit even terzijde. Sorry, maar bij diëten denk ik meteen aan eten.
Maja gaat me dus helpen, ik hoef alleen maar haar link aan te klikken waarop ik in de lachende gezichten kijk van een aantal slanke dames met een veel te wijde broek. Ondertussen laat Maja me weten dat al die overtollige kilo’s gewoon tussen mijn oren zitten. Fraai is dat… zelf dacht ik altijd meer rond de heuppartij maar dit blijkt volgens Maja niet het geval. Nee, gewoon tussen mijn oren dus en ik schijn daar zelf ook nog eens iets aan te kunnen doen. Volgens Maja hoef ik niet meer naar de sportschool en hoef ik niet minder te gaan eten. Dat klinkt geweldig… lang leve Maja.
Dus gewoon… mezelf slank denken, niet storen aan de weegschaal, niet te hard van stapel lopen, haalbare doelen stellen, goed voor mezelf zorgen, het juiste voedsel eten, mijn mondje goed leeg eten, niet proppen, genieten van elke hap en goed kauwen. Vooral dat laatste schijnt van noodzakelijk belang. Van Kooten en de Bie zeiden het jaren geleden ook al. Goed kauwe…. Zodat het gelijkmatig in je bloed "komp." Blijken ze toch gelijk te hebben gehad.
Ik lees Maja’s geboden, Wilhelmus en gebruiksaanwijzing achter elkaar door - wat alles bij elkaar toch gauw zo’n half uur in beslag neemt- maar wordt geen spat wijzer. Nee, daarvoor moet ik natuurlijk eerst haar geheim bestellen…. Tsja en daar begint het gesodemieter en wantrouwen. Maar ik heb weer eens mazzel want ik krijg uiteraard een berg korting waar je u tegen zegt.
Maar als ik uiteindelijk het bedrag onder ogen krijg dat ik moet neertellen voor Maja’s grote geheim begint het me vanzelf te dagen. De enige die er weer wijzer van wordt is Maja zelf, daar gaat onze mooie vriendschap. Ik zal haar binnenkort van mijn lijst moeten verwijderen. Dag Maja… het enige dat ze me heeft geleerd is wat ik eigenlijk al lang wist omdat van Kooten en de Bie me dat ooit vertelden.
Gewoon goed kauwe!
© Copyright Ingrid Punt november 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten