Hamsteren...

Hamsteren

Buurvrouw Hamstra doet haar naam eer aan... alles maar dan ook echt álles kan ze gebruiken.
’s Morgens vroeg gaat ze al op pad, gewapend met wandelschoenen, en een rugtas gevuld met plastic tassen want je weet natuurlijk nooit wat je tegen komt. Met de pas er flink in gaat ze de paden op de lanen in en onderweg laat ze zich verrassen door de vele vuilniszakken die langs de kant van de weg staan te wachten op de vuilniswagen. Gelukkig is ze hen een paar uur voor en neemt ze alle tijd om de zakken ondersteboven te kieperen en grondig te inspecteren of er nog iets van haar gading bijzit... en meestal "altijd" is dat het geval. En met goedgevulde plastic tassen gaat ze weer op huis aan.

Tijdschriften, oude kranten, kleding, schoenen, potten en pannen en zelfs lampenkappen vinden bij haar thuis hun laatste rustplaats. Ze sorteert alles zorgvuldig op soort en stapelt ze netjes op. Wanneer haar huis én slaapkamer tot aan het plafond toe gevuld zijn is de keuken aan de beurt. Gelukkig heeft ze een groot huis en ook nog een tuin en tot groot geluk van buurvrouw laten de buren nog wel eens iets over de reling van het balkon vallen... daar is buurvrouw namelijk ontzettend blij mee. Als een hyena werpt ze zich op de gevonden voorwerpen en haar trofeeën worden met veel liefde binnen gehaald. Als de buren hun gevallen spullen komen claimen ontkent ze gewoon dat ze iets heeft gevonden... de vermiste spullen liggen inmiddels allang keurig gesorteerd en opgestapeld tussen hun soortgenoten.

Soms, als de bij elkaar vergaarde schatten zich uitbreiden tot vér buiten de voordeur en de hoog opgestapelde vuilniszakken het zicht belemmeren en de stank niet meer te harden is vinden haar buren het welletjes en sturen de hulptroepen... ” in buurvrouw's ogen dieven en schavuiten.” Ze proberen haar over te halen om toch minimaal de helft van haar verzameling in de meegebrachte container te dumpen. Maar buurvrouw ervaart dit als een koekje van eigen deeg en verzet zich met hand en tand. Om uiteindelijk toch maar van het gezeur af te zijn, doet ze alsof ze mee werkt.

Ze schenkt koffie en trakteert de indringers op vers gebakken appeltaart en een gezellige en onderhoudende conversatie… en als de crew lekker zit te smullen kan buurvrouw het niet nalaten te vragen... "en... waar denken jullie dat de bordjes, vorkjes én de appeltaart vandaan komen?".... waarop men haar geschrokken aankijkt... "grapje", zegt buurvrouw dan, maar ze weet wel beter... hoezo, koekje van eigen deeg?

Zéker een derde gedeelte van haar spulletjes mogen ze meenemen. Om zodra ze de straat uit zijn en ze hen feestelijk heeft uitgezwaaid haar wandelschoenen weer aan te trekken.
De paden op de lanen in met goedgevulde tas. Ach, ze kan er niets aan doen... hamsteren zit buurvrouw Hamstra nu eenmaal in het bloed......

Copyright © Ingrid Punt 2011