'Dit vind ik nu écht leuk om te doen,' zegt de grote Arubaan met de stem van Willem Oltmans... Zijn zelfverzekerde uitstraling én witte kleding doen vermoeden dat het hier om de chirurg gaat. In tegenstelling tot de juffertjes in het groen die gejaagd op hun groene klompjes om hem heen drentelen blijft hij uiterst kalm.
Nadat hij één van de assistentes om een knabbeltang heeft gevraagd wrijft hij zich in de grote handen. Met die gladheid van de laatste tijd heeft hij nu wel genoeg kaakfracturen gezien en wordt het nu wel weer eens tijd voor iets leuks. Assistente Lisette overhandigt hem de knabbeltang die ik meen te herkennen als een attribuut uit de betere doe-het-zelfzaak. Dokter Oltmans kijkt verlekkerd naar het ding alsof hij hem voor het eerst mag bewonderen. Boren en andere martelwerktuigen worden intussen door de groene juffertjes in steriele zakken gehesen. Na nog meer steriele potjes en zakjes met verrassende inhoud, injectiespuiten en zusterscharen te hebben klaargelegd, kan hij eindelijk aan de klus beginnen.
'Ja écht leuk...' zegt hij vol enthousiasme terwijl hij de tang in de mond van mijn kind steekt en een knarsend en brekend geluid de ruimte vult. Het zweet breekt me uit, hij zal na al die fracturen toch nog wel weten hoe het moet. 'Er schijnt nu ook een soort van kaasschaaf te zijn waarmee het bot afgeraspt kan worden' volgens dokter Oltmans... 'O ja? ' vraagt Lisette -zijn operatieassistente- verbaast... dat lijkt haar een perfecte uitvinding, om nog even olijk toe te lichten hoe makkelijk een kaasschaaf wel niet is. 'Ahhhh...' klinkt het uit de gehavende mond van mijn kind... 'nog maar even bij verdoven zegt dokter,' en daar gaat weer een injectiespuit.
'Was de taart trouwens nog lekker ...' vraagt Lisette zachtjes door haar groene mondkapje aan dokter Oltmans als deze haar feliciteerd met haar verjaardag van de dag daarvoor ... 'heerlijk,' zegt deze lachend... 'hoewel ik persoonlijk iets meer aardbeien en slagroom had verwacht...... '
Het slangetje slurpt het vrijgekomen bloed en stukjes bot op...... het wordt me zwart voor de ogen......
Copyright © Ingrid Punt Januari 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten