Geluk
Gelukkig heb ik niet écht veel nodig om me volmaakt gelukkig te voelen ...
Geef me een fiets, een lekker zonnetje, lekker briesje, blauwe lucht. Her en der een wolkje of wat. Zo af en toe een luidkeels schreeuwende meeuw en ander laag overvliegend tuig. Weilanden met wat klaprozen, margrieten, boter en paardeblommen en ander voor mij onbekend uit de aarde omhoog geschoten gedoe ...
Een paar verdwaalde lome schapen, een kudde luie koeien en kabbelend water tegen de dijk ... twee oudjes, hand in hand op een bankje -zij met zonnehoedje en hij met een tot petje geknoopte zakdoek op z’n hoofd - Ach, noem het maar niet veel.
En dan af en toe ingehaald worden door een op hol geslagen wielrenner met tunnelvisie. Op een te dure racefiets, die ééns per jaar uit het vet is gehaald omdat het zonnetje eindelijk schijnt. Met een te dikke buik in een te strakke fietsbroek, fietshelmpje, fietsbril, handschoentjes, gladgeschoren klapkuiten - uiteraard géén bel- die jou met veel gefluit, gesis en geroep opzij probeert te manoeuvreren.
En als het hem dan eindelijk is gelukt en hij recht voor je rijdt een keiharde scheet... 'sorry'... wind laat.
Kijk ... dát is nou geluk ... tenminste als je wind mee hebt!
© Ingrid Punt 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten