Beugelbekkie...

'Het is toch niet te geloven!' Zegt ze verontwaardigd, 'tegenwoordig smeren ze iedereen zo’n ding aan, zelfs als er niets bijzonders aan een mond te zien is. Ik zou d’r nooit aan beginnen, voor mij écht geen beugel. Als je rijk wil worden moet je gaan studeren voor Orthodontist. Implantaten … No Way! … het idee alleen al. Zo’n berg metaal in je mond, heb je enig idee wat dat kost? En dan heb ik het nog niet eens over de pijn.' Nu heb ik wel een klein vermoeden, maar ik ben druk met m’n verse muntthee, -het valt nog niet mee, om er een klein kuipje honing in te kieperen zonder dat alles een kleverige smeerboel wordt-

'Wat denk je dat er gebeurd als je iets aan je hart gaat mankeren?' 'Geen idee,' zeg ik niets vermoedend mijn kleverige vingers aflikkend. 'Alles, maar dan ook écht alles moet er weer uitgesloopt worden.' 'O ja joh ?' vraag ik geschrokken … 'Nee … aan mijn lijf geen polonaise,' gaat ze onverstoorbaar verder, ze neemt nog een slokje van haar Jus 'd Orange - stom dat had ik misschien beter kunnen nemen- dan zat ik nu niet met zo’n plakbende bedenk ik me.

Na haar laatste slokje Jus weggewerkt te hebben kijkt ze me verwachtingsvol aan … 'daar moet je toch niet aan denken?' Ik pers de laatste druppels honing uit het kuipje. 'Nee, daar moet je niet aan denken,' zeg ik nu enigszins geamuseerd, terwijl ik de piercings in haar neus, lip, tong, haar 14 mm gat in haar oor, haar tattoo’s op armen, handen en borst bewonder.

Copyright © Ingrid Punt februari 2011