Verloren soldaat
Ik zag je staan peinzen
en vroeg me zelf af,
was er nog wel iemand
die iets om je gaf.
Gebroken, geknakt,
gedrild en herschapen
zo maakte men jou tot een
moordend wapen.
De dood was jouw missie,
er vielen er velen,
verwonden of doden,
het kon je niets schelen.
Een soldaat keert soms
terug als het zwarte schaap
die gruwelijke oorlog houd
hem uit zijn slaap.
Ooit zond men hem uit,
voor een strijd niet te winnen,
nu weet men niet wat men
met hem moet beginnen.
Jouw helblauwe ogen
nog harder dan staal
verwensen de mensheid
nu cru, non verbaal.
De kilte is voelbaar
tot diep op het bot,
je ziel zwaar beschadigd,
gehavend, kapot.
Men kijkt liever weg
van de dood in je ogen
een verloren soldaat
krijgt geen mededogen.
© Ingrid Punt maart 2013
Ik denk dat je helemaal gelijk hebt. Heel mooi geschreven !
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven ! xxx
BeantwoordenVerwijderenEen juweeltje Ingrid. Diep door geraakt, niet op de laatste plaats door mijn veteraan-status? .... Hoe dan ook; erg mooi.
BeantwoordenVerwijderenDank je voor de reactie Gewoon, Ieko... geraakt is altijd goed,'zolang het met woorden is.'
VerwijderenMooi geschreven ik ga je volgen, volg je terug?
BeantwoordenVerwijderenLieve groet, Arja
Dank je wel Arja, en uiteraard ga ik jou ook volgen. ;-)
VerwijderenLieve groet terug.