Ontrouw... 'Pret met een sonnet'

Ontrouw

Willens en wetens was Wilma weer zwanger
hoewel ze wel wist dat haar Willem niet wou.
Waarom zou ze wachten... ze zocht een vervanger
en toonde daarvoor dus geen enkel berouw.

Het kind werd geboren, die ogen die oren,
dezelfde trekjes als Willem’s broer Cor.
Gelukkig was Wilma nog niet echt verloren,
het viel haast niet op want broer Cor had een snor.

Het kind groeide op, niemand had een vermoeden,
haar man bleek heus wel een liefhebbende pa.
Al wat hij nog deed was ‘zijn’ kind goed opvoeden.

Na jaren was het met de rust toch gedaan,
was Wilma het lachen dan eindelijk vergaan
toen zoon op een dag óók zijn snor liet staan.

© Copyright Ingrid Punt augustus 2012