Blogarchief

maandag 11 februari 2013

Jouw stem

Dit gedicht schreef ik voor mijn vader die 10 februari 2006 overleed... een persoonlijk gedicht dus.
Maar ik heb het hier enigszins aangepast, omdat ik denk dat iedereen die een geliefd persoon verloren is zich er in zou kunnen vinden... 'wellicht schenkt het iets van troost.'

 


Jouw stem

Veel te lang te veel geleden
tot de dood je dwingend lokte
en jouw adem plotseling stokte…
het was je tijd en het was klaar.

Ik zag je moeizaam ademhalen
en bad dat god je snel zou halen,
jouw stem was nu voorgoed gebroken,
je laatste reis was eindelijk daar.

Maar ook al gaat het leven door,
gaan koningin en bank teloor,
doping, sneeuw… wat kan het schelen,
en kan ik niets meer met je delen,

klinkt het wellicht niet rationeel,
wat ik je zeggen wil is veel…
hoor ik nog even graag jouw visie
al is die niet meer actueel.

’ t Was de manier waarop je het zei,
jouw humor deed relativeren,
ik moet je liefde nu ontberen,
en veel te snel al lang voorbij.

Nu de dagen weer gaan lengen
verbeeld ik jou een nieuwe dag,
zou hem je zelf graag komen brengen
want ik verlang zo naar je lach.

Maar één dag niet aan ons besteed,
jouw stem… ik zal hem blijven horen
al komt de waarheid ruw en wreed
mijn utopie  abrupt verstoren.

Al is het afscheid lang geleden
en mis ik je nu meer dan ooit.
‘ k heb je geliefd, dus ben tevreden,
jouw stem vergeten doe ik nooit.

© Ingrid Punt 10 februari 2013

1 opmerking: