Wilde haren
Zijn wilde haren is hij kwijt,
maar soms ook even niet,
dan steken ze de kop weer op,
dit tot zijn vrouw’ s verdriet.
Dan gooit hij alle remmen los
en klimt hij op zijn stalen ros,
ook zwaait hij naar zijn eigen soort
omdat hij daarmee punten scoort.
Testosteron viert dan hoogtij,
veel leven in de brouwerij
hij gokt en drinkt –veelwijverij-
en voelt zich even geen zacht ei.
In het gareel? Hij draait en zwenkt,
geen wilde haar die daar aan denkt.
Een stoere motor, weet je wel
die haren willen … vrijgezel.
De branie kijkt weer om de hoek
volwassenheid al weken zoek.
Totdat de griep hem plotseling velt,
dan is hij weer pantoffelheld.
Zijn vrouw vraagt ‘schat, een kopje thee?’
hij niest en hoest, maar knikt gedwee.
Dan streelt ze door zijn ‘wilde’ haar
hij zucht tevree, het is weer klaar.
© Copyright Ingrid Punt januari 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten