Over datum
Wanneer ik voor de spiegel sta
moet ik toch echt bekennen…
‘het aanzien van die oude kop
is best wel even wennen.’
De eerste blik is nog te doen
dan denk ik, ‘leuk portret,’
daarna schrik ik me wezenloos
als ik mijn bril op zet.
Een rimpel hier een krater daar
die slappe nek, dat grijze haar,
wanneer ik echt heel kritisch
kijk
ben ik een overjarig lijk.
Ik smeer en plak de groeven dicht
ga in gevecht met mijn gewicht
maar heb totaal geen overwicht
wanneer ik voor iets lekkers zwicht.
‘Alweer een kilo,
#%&@*#!’ … vloek
en hijs me in correctiebroek.
Vervelend strak, maar hij verhult,
nu lijk ik één egale bult.
Bij elke stap die ik nu zet
hoor ik mijn knieën kraken.
Echt, als ik in de spiegel kijk
moet ik zelfs bijna braken.
Maar ‘t is een hopeloze strijd,
ik geef het op, verloren tijd.
Betreur, als ik mijn lijf weer keur…
mijn borsten ook al in mineur.
De zwaartekracht werkt ook niet mee
ik moet het nu bekopen…
‘k ga voor de tijd die mij nog rest
maar op mijn handen lopen.
© Copyright Ingrid Punt januari 2013
~~~~
‘Dat slechte zicht op oudere leeftijd, daar is volgens mij goed over nagedacht door moeder natuur. Je moet nu eenmaal niet alles willen zien… vooral niet als je ouder wordt.’
~~~~~~~~
~~~~~~~~
~~~~
© Copyright Ingrid Punt januari 2013
‘Zoals mijn oude buurvrouw al zei, ik word dik van een glas water… ze vergat er voor het gemak bij te vermelden dat ze daar haar slagroompunt mee wegspoelde .’
‘Nou… overdrijven is ook een vak. Het hangt een beetje van mijn bui én de spiegel af. In sommige paskamers b.v. is het echt drama… mag ik dan een teiltje? ’
Leuk verhaal Ink mooi geschreven !!!
BeantwoordenVerwijderenMijn mondhoeken zijn gekruld bij het lezen van dit stukje.
BeantwoordenVerwijderen