Blogarchief

zaterdag 3 november 2012

Ziek




Ziek

Mia was verbijsterd,
zij werd zo vaak geteisterd,
door uitslag, bulten, zweren,
die haar kwamen bezeren.

Haar vrienden waren zeer begaan
en droegen fruit en bloemen aan.
Het zal je maar gebeuren, ze bleven
na een tijdje weg, dat is toch te betreuren.

Ze had er zelf niet om gevraagd
wanneer een ziekte je belaagd
ben je niet te benijden, vooral als niemand
je geloofd wanneer je zo moet lijden.

Haar dokter, hij beweerde,
dat zij echt niets mankeerde.
‘Het zit tussen je oren’  ze was de
wanhoop nu nabij en voelde zich verloren.

Zij nam er geen genoegen mee,
symptomen waren op  tv,
een pijntje hier, een bultje daar,
dat dikke oog, dat doffe haar.

Haar huisarts had zich vast vergist,
ze wilde naar een specialist.
Want deze dokter Onbenul
noemde haar ziekte ‘flauwekul’

De specialist bleek zeer bekwaam,
haar kwaal kreeg eindelijk een naam.
De uitslag was haar niet ontgaan,
dus zat ze daar, heel zelfvoldaan.

‘Gelukkig’… zei ze opgelucht,
‘het is gewoon een wonder
nu nemen ze me serieus, 
mijn ziekte die bestaat dus heus, 
ik ben een hypochonder.’


© Copyright Ingrid Punt November 2012



Geen opmerkingen:

Een reactie posten