Koningin Wilhelminabos
Ik heb een boom voor je geplant
geworteld in vertrouwen.
Het wordt een mooie sterke eik,
ooit zal ik hem aanschouwen.
Hij geeft mijn liefde voor je
weer
nu is het slechts een stek,
hier bij dit levensmonument
krijgt mijn verdriet een plek.
De glazen zuilen, strak en fier
herbergen vele namen.
Een ieder streed zijn eigen
strijd
hen eren doen we samen.
Een naam, te vaak die van een
kind,
het leven bruut verstoord.
hun stem voert zachtjes op de wind
die stem wordt hier gehoord.
Hier zij aan zij leven ze voort
De boom waarborgt het leven…
hij groeit, sterft af, geeft
leven door
en zal beschutting geven.
Dit bos van liefde en verdriet
heeft hen in slaap gekust
zacht klinkt hun stem,
‘vergeet mij niet……maar vind met mij hier rust.’
‘vergeet mij niet……maar vind met mij hier rust.’
© Copyright Ingrid Punt November
2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten