Vrouwe Justitia.
Geblinddoekt ging zij door het leven,
droeg in haar rechterhand een zwaard.
Zo liet zij de beklaagden beven,
keek slechts naar feiten, niet naar aard.
Nimmer misleid door wat ze zag
gaf zij haar oordeel luid en klaar.
Zij liet geen traan, toonde geen lach,
maar deed haar werk zonder misbaar.
Bewijzen en getuigenissen,
het vonnis werd al snel geveld.
Waarna soms straf werd uitgesproken,
haar weegschaal stond goed afgesteld.
De advocaat was zeer ad-rem,
aan haar gehoor mankeerde niets.
Viel niet voor hem, maar voor zijn stem
haar hart sprong op, dook in zijn speech.
Een stem gelijk een saxofoon,
haar blinddoek thans rudimentaire.
Zijn timbre raakte haar gewoon,
met flair misbruikt vocabulaire.
Met verve hield hij zijn pleidooi,
geboeid luisterde ze argeloos.
Beklaagde was van slecht allooi,
en de verdediging erg broos.
Altijd geblinddoekt door het leven
en zonder aanzien des persoons
begon haar hand nu toch te beven
ervaarde heus iets ongewoons.
Een kerfstok lang, en net zo breed
voor haar was er geen houden aan,
Doch blind en doof voor wat hij deed
haar kundigheid was naar de maan.
Ging zij geblinddoekt door het leven,
maar nu volledig van de kaart
haar zwaard en weegschaal trilden even
om te belanden in de haard.
© Copyright Ingrid Punt september 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten