Onrustig loopt hij door de kamer, een grote vuilniszak in z’n handen. Snel haalt hij de kastplanken leeg, poppen, knuffels schriften en potloden…alles propt hij wild in de zak. Totdat zijn blik op een met wit leer bekleed boekje valt, in het leer zijn witte vlinders geborduurd en er hangt een klein goudkleurig slotje aan.
Hé… dat hij dat vergeten was, 'wil jij er ook een verhaaltje inschrijven papa?' Hij ziet haar weer voor zich staan, ze kijkt hem vragend aan met haar grote blauwe ogen…
Hij laat z'n vingers even over de geborduurde vlinders glijden voor hij aarzelend het boekje opent en de bladzijde zoekt waar hij ooit zijn versje heeft neer geschreven… 'Lieve Kim,' staat er met sierlijke letters. Het lijkt alweer zo lang geleden… even van zijn stuk gebracht haalt hij vertwijfeld zijn hand door zijn haar terwijl hij de tranen in zijn ogen voelt prikken.
Ruw klapt hij het boekje dicht en werpt het achteloos bij de rest van het speelgoed. Nu niet week worden… misschien laten ze haar alsnog naar huis gaan en dan moeten alle sporen zijn gewist. Terwijl hij snel de vuilniszak dichtknoopt wordt hij opgeschrikt door zijn mobiel.. zeg 't eens Chantal, ja ik ben bijna klaar.
'Het gaat de goede kant op, ik ben de spullen aan het opruimen, straks weet ze zelf niet meer wat werkelijkheid is en wat niet. Geloof me schatje, het gaat nu niet lang meer duren. Binnenkort zijn we vrij om te gaan en staan waar we willen… én met een flinke smak geld. Nee zeg, begin jij nu ook al… geduld, ik beloof je dat alles met een sisser afloopt.' Geïrriteerd steekt hij zijn mobiel in zijn zak en haalt nog wat foto's van de wand. Terwijl hij naar de deur loopt pakt hij nogmaals zijn mobiel… 'Sorry schat dat ik zo uitviel,' de rest van zijn excuses worden getemperd door de deur die hij achter zich sluit.
Het achteloos neergegooide poëziealbum blijft als stille getuige achter, de witte vlinders lijken zich met moeite los te willen maken van hun witleren ondergrond. Één voor één vliegen ze omhoog om zich in een hoek van de kamer te verzamelen. In het midden staat een klein meisje met blonde krullen… ze kijkt verdrietig, en met de vlinders fladderend om zich heen pakt ze langzaam haar boek van de grond.
'Lieve Kim,' leest ze … waarna de inkt zich vermengt met haar tranen.
Copyright © Ingrid Punt maart 2011
Deel 8 >>>KLIK<<<
Geen opmerkingen:
Een reactie posten