Blogarchief

dinsdag 31 januari 2012

Ongenode gast…



Ongevraagd duik je weer op. Of ik er een probleem mee heb dat je zo dichtbij komt, het kan je niet schelen. Meerdere malen heb je me nu al duidelijk weten te maken dat je er niet mee kunt zitten dat ik je liever zie gaan dan komen. Je blijft mij en vele anderen achtervolgen. Dat men je haat… het deert je niet en het stoort je nog minder. Je hebt me al zoveel afgenomen… vrienden, kennissen, ja zelfs mijn familie heb je weten te halveren.

En ook al probeer ik je te ontlopen je weet me steeds weer te achterhalen. Je jaagt me de stuipen op het lijf en je hebt me zelfs een keer laten geloven dat je me kompleet in je macht had. Slapeloze nachten heb je me bezorgd tot ik doorhad dat je een morbide grap met me uithaalde. Voor jou is het een kat en muisspel. Constant op de loer om toe te slaan. Jong, oud… je bent niet kieskeurig en gaat tekeer als een gewetenloze beul. Soms houd je jezelf even schuil en gunt je slachtoffers een kleine adempauze om dan vanuit het niets weer genadeloos en vernietigend toe te slaan.

Ik hoop en blijf er in geloven dat je ooit je gelijke een keer tegenkomt die jou met je eigen wapens weet te vernietigen en misschien zelfs wel finaal weet uit te roeien. Tot die tijd duikt je naam die door iedereen met ontzag maar ook met angst en beven wordt uitgesproken nog steeds overal op.



Kanker……

 ©Ingrid Punt november 2011








1 opmerking:

  1. Ja dat monster heeft al heel wat ellende veroorzaakt.
    Kus van je broer.

    BeantwoordenVerwijderen