Fai-retail... 'Een latertje'

Een latertje

Tegen sluitingstijd komen er nog twee dames met kinderwagen de afdeling op slenteren, zoals ik het in probeer te schatten... moeder, dochter en kleinkind... de kleine ligt te krijsen als een speenvarken waarop moeder besluit het kind nog even een flesje melk te geven. Waarom dat in een winkel tegen sluitingstijd moet gebeuren is mij een raadsel, maar ik heb me voorgenomen om niet meer voor anderen te denken, dus ik richt m'n aandacht op m’n vermoeide voeten en m’n protesterende maag.



Er is al omgeroepen dat we gaan sluiten, waarbij de klanten vriendelijk word verzocht om hun artikelen af te rekenen. Deze twee dames zijn dit dus duidelijk nog lang niet plan, want ze maken totaal geen aanstalten en houden zich doof… Oost-indisch, om precies te zijn. Ik kijk het nog even aan maar mijn maag laat nu duidelijk van zich horen en het is al dik na sluitingstijd. Vriendelijk maar enigszins dwingend zeg ik tegen de dames dat we gaan sluiten, ja knikt oma... om vervolgens rustig door te gaan waar ze me bezig was, 'over de afdeling slenteren'.

Haar dochter heeft het zich inmiddels gemakkelijk gemaakt naast de kinderwagen en probeert nog steeds om de fles melk bij het kleine varkentje naar binnen te proppen, wat niet echt schijnt te lukken want het gekrijs word steeds harder, waarschijnlijk is het schaap het inmiddels net zo zat als ik en gewoon toe aan frisse lucht. Mijn knorrende maag probeert het gekrijs te overtreffen en ik besluit om een tweede poging te wagen... dames, we gaan sluiten... waarop oma me aankijkt alsof het woord 'sluiten' in neonletters op m'n voorhoofd staat.

Ik begin me nu af te vragen of ik het woordje 'sluiten' zelf nog wel begrijp en neem voor de zekerheid nog maar even het archief in m'n bovenkamer door... even kijken... Sluipschutter – Sluipverkeer – Sluis - Sluisdeur, ja hoor gevonden, Sluiten: sloot, gesloten, dichtmaken, dichtdoen, dichtgaan: b.v. het café sluit om 2 uur ... HEBBES, wij sluiten om 18.00 uur. Mevrouw, zeg ik, 'nu licht geïrriteerd', we gaan SLUITEN! Oma kijkt me nu verveeld aan, slentert traag richting kassa en legt haar spulletjes op de balie.

Ik probeer oma nog even te scannen... Alzheimer Light kan het niet zijn, daarvoor is ze nog te jong... ik vermoed dus een knap staaltje treiterwerk. Ik reken met haar af en stop alles in een tas, waarna mijn vermoeden wordt bevestigd want ze deelt me fijntjes mee dat het cadeautjes zijn... prima, ik geef U een rolletje papier mee dan kunt U het thuis leuk inpakken. Ik geef haar het rolletje papier, ze pakt het aan, haalt haar spulletjes weer uit het tasje en gaat deze vervolgens uitgebreid in staan pakken. Ik neem haar nog eens even op en probeer zo neutraal mogelijk te blijven kijken, want ik vermoed dat elke geïrriteerde blik van mijn kant averechts zal gaan werken.

Ik ga nog héél even op zoek naar het woordje 'Service', even kijken... Seriemoordenaar - Serieus - Serum - Serveren – Servet, ja hoor gevonden, Service: de zorg waarmee een bedrijf haar klanten van dienst is, en ... het opslaan van de bal ...ik kies dit keer voor de laatste verklaring en besluit haar een handje te helpen, 'wie de bal kaatst', ik frommel dus nog een groot stuk cadeaupapier dubbel over het nu onooglijk uitziende cadeautje en zet de boel vast met anderhalve meter plakband. Ik kijk oma triomfantelijk aan maar ze is zo te zien dik tevreden, intussen is het kwart over zes, dus haar missie is volbracht.

Ze slentert weer net zo tergend langzaam naar de lift, met achter haar aan de rest van haar gevolg, haar dochter duwt verveeld de kinderwagen voor zich uit, het schaap slaapt en zwijgt......
net als mijn verwaarloosde maag!

© Ingrid Punt 2010