Overleven...

Overleven

Vandaag zag ik je weer lopen met je hondje... je leek nog kleiner en fragieler dan de laatste keer dat ik je zag, je schouders en hoofd waren gebogen. Altijd zodra je me zag begon je te zwaaien… maar dit keer zag je me niet... of misschien wilde je me niet zien. De herinneringen zijn té pijnlijk, zowel voor jou als voor mij.
Herinneringen aan wat is geweest...

Lachend keek je toe hoe wij, “ je dochter en ik” ons opmaakten voor een gezellig avondje uit en melig thuis kwamen om nog even voor het slapen gaan een pan pasta met rode saus te maken mét knoflook ... héél veel knoflook.
De volgende ochtend was de keuken nog één grote chaos... en jij... jij vond het allemaal leuk.
Kussengevechten in het grote bed, waarop je steevast met een quasi boos gezicht binnen kwam om ons vermanend toe te spreken... we moesten gaan slapen waarop je met een glimlach de kamer uitliep en wij proestend het licht uit deden om nog een uurtje of wat fluisterend en grinnikend de avond en onze vriendjes te bespreken.

Je had zulke mooie toekomstbeelden voor je dochter... ze zou trouwen met een leuke man, ze zouden samen kinderen krijgen... jouw kleinkinderen. Je zou ze vertroetelen en totaal verpesten. Je zou ze naar school brengen zoals je ooit je dochter deed, je zou ze op zien groeien en ze zouden bij je logeren. En als ze thuiskwamen van een gezellig avondje uit dan mochten ze een pan pasta maken met rode saus mét knoflook... héél veel knoflook.
De volgende ochtend zou de keuken nog één grote chaos zijn... en jij... jij zou het allemaal éven leuk vinden. En ze mochten kussengevechten houden in het grote bed, dan zou jij ze vermanend toespreken dat ze moesten gaan slapen, en als je dan glimlachend de kamer uitliep zouden ze het licht uit doen om nog een uurtje of wat fluisterend en grinnikend de avond en hun vriendjes te bespreken.

Maar het leven neemt soms een vreemde wending... jouw grootste geluk leefde gretig... té gretig, en dat was het begin van het eind. Het enige wat je kon doen was aan de zijlijn toekijken hoe al jouw geluk je ontnomen zou worden. Het ergste wat een moeder kan overkomen is haar kind overleven.

En overleven doe je sindsdien elke dag.........

Copyright © Ingrid Punt Januari 2011