Krankjorum

Krankjorum

'Het is stil in mijn hoofd.'

'Stil?'

'Ja stil ... doodstil, ik kan een speld horen vallen. Niet te harden zo stil.

We moesten maar 's een pilletje proberen zei mijn dokter laatst. Doktoren zijn gek op pilletjes. Alles wat maar enigszins afwijkt, moet een pilletje. Vaak is het middel erger dan de kwaal.' 

'Helpt muziek niet?' ik wijs naar het koptelefoontje dat hij even daarvoor op de toonbank heeft gelegd.'

'Ach, het maakt het wel eventjes dragelijk, maar dan mis ik toch mijn eigen achtergrondkoortje en de gezelligheid. We hadden altijd zo'n lol met zijn allen.

Nu begrijp ik wat ze bedoelen met het empthy nest syndroom.

Wat maakt het nou uit als ik in me eigen sta te lullen en te lachen?Iedereen met een mobieltje doet tegenwoordig toch hetzelfde? Ik was mijn tijd gewoon ver vooruit zeg maar. Of je nou wel of niet krankjorum bent, geen mens ziet nog het verschil. 

'Weet je wat het ergste is? 

Er komt ook niks meer uit mijn handen. Schilderen, schrijven, componeren ... niks meer. Als een zombie zit ik op de bank met een kerkhof in mijn hoofd in plaats van een speeltuin. Ja, het is stil ... eenzaam en kleurloos. Hij zucht, 'ik mis mijn stemmen, het waren verdorie wel mijn beste vrienden. Zo hoeft het leven voor mij echt niet meer.' 

'Ach joh, ze zijn heus niet weg, ze liggen gewoon te slapen. 

'Zou je denken?'

'Ja joh, die pil houdt ze lekker onder zeil. Ik ben natuurlijk geen dokter, maar je zegt net zelf al, het middel is vaak erger dan de kwaal. 

Na een paar weken zie ik hem weer.

'En?' Vraag ik.

Zijn ogen lichten op en zijn duim gaat omhoog. 'Ze zijn weer thuis!' 

Puntje mei 2016