Kerstallergie

Kerstallergie

Er heerst weer een topdrukte in de binnenstad. Iedereen lijkt de laatste kerstinkopen weer tot het laatste moment te hebben uitgesteld. Bij het zien van al die mensen voelt hij de weerzin als een beklemmende deken omhoog kruipen. Hij kucht even om de opkomende kriebel uit zijn keel te verjagen. Zeker drie keer is hij al voorbij gelopen eer hij genoeg moed heeft verzameld en eindelijk de dure parfumerie binnen stapt.

Als een leeuwin op haar prooi, stuift één van de verkoopsters op hem af.

'Kan ik u misschien helpen?' vraagt ze hem met een glimlach van oor tot oor. Dirk weet even met zichzelf geen raad, het liefst zou hij direct de winkel weer uitvluchten. Maar wie a zegt moet ook b zeggen. Hij schraapt zijn keel, haalt diep adem voor hij hortend en stotend kan uitbrengen dat hij op zoek is naar een cadeau voor een dame. De verkoopster lacht hem vriendelijk toe. 'Een cadeau voor een dame, heeft u zelf al iets in gedachten?'

Nee, dat heeft Dirk niet. Hilda, een medebewoonster in het bejaardentehuis heeft hem uitgenodigd om eerste kerstdag te komen eten. Reerug, bij het idee gruwt hij al. Maar ze vond het zo zielig dat hij alleen zat. Hijzelf heeft daar totaal geen moeite mee, maar ja, probeer dat zo'n vrouw maar eens duidelijk te maken. Eigenlijk heeft hij er helemaal geen zin in, maar zijn smoezen waren zwak, en uiteindelijk gaf hij toe. Natuurlijk kon hij niet met lege handen aan komen. De bloemist op de hoek is op eerste kerstdag gesloten en een doos bonbons leek hem ook weer zo afgezaagd.

Nou ja, nu stond hij hier en vestigde al zijn hoop op de expertise van de verkoopster. 

De verkoopster ziet hem dralen. Nu snel ingrijpen voordat er weer een klant met lege handen en volle beurs haar winkel verlaat.

'Hoe oud is de dame?'

Dirk krabt zich even achter zijn oor. Hilda is met haar korte, gedrongen gestalte moeilijk te schatten. Haar gezicht vertoond nog maar weinig rimpels. Dit geeft haar iets jeugdigs,  maar haar gepuf en moeizame tred doen dit weer teniet.

'Uh, ik denk achter in de zestig ... nee, toch eerder acht, negenenzeventig?'

Gelukkig weet de verkoopster hier wel raad mee. 'Wat dacht u van een luxe spekstenen aromabrander en een flesje etherische olie? Iets met Sandelhout, Bergamot of Patchoulie?'

'Patchoulie?' Dirk heeft geen idee waar ze het over heeft.

De verkoopster trekt één perfect in vorm gebrachte wenkbrauw omhoog en kijkt hem vragend doch dwingend aan ... vanuit haar ooghoek heeft ze alweer een nieuw klant gespot en tijd is geld.

Dirk trekt zijn boordje iets losser, verbeeldt hij het zich, of wordt het steeds warmer in de zaak.

Hysterische bergmotten en zandaalhout, hij heeft er nog nooit van gehoord. Hilda lijkt hem al hysterisch genoeg, en als hij daar dan toch moet eten, dan zit hij toch graag een beetje rustig.

De verkoopster ziet zijn twijfel en grijpt haar kans. Ze leidt hem onder zachte dwang  naar de wand met exclusieve geurtjes.

'Gaan we voor een blond of een donker geurtype?'

'Nou uh, volgens mij is ze is al jaren grijs.'

Even lijkt de verkoopster van haar stuk gebracht, maar dan herpakt ze zich.

Dit is haar geluksdag, deze oude dwaas kan ze vandaag met gemak en financiële poot uitdraaien.

Ze laat Dirk een aantal flesjes zien, de één nog luxer en mooier dan de ander. Na aan diverse flesjes te hebben gesnoven slaat de paniek bij Dirk toe. De prijzen liegen er niet om. Dat kan hij echt niet missen, zijn pensioen is ook geen vetpot. Was hij maar gewoon doorgelopen. Die exclusieve geurtjes komen hem letterlijk de neus uit, Hij vist zijn zakdoek uit zijn zak, snuit luid en grondig zijn neus, vouwt met de nodige precisie zijn zakdoek dubbel en veegt er dan de pareltjes zweet mee van zijn klamme voorhoofd. De verkoopster kijkt hem afkeurend aan, maar heeft niet voor niets haar spaarzame tijd aan hem verspilt. Ondanks zijn gesnotter is ze geenszins van plan haar net gevangen prooi zonder cadeau de winkel uit te laten gaan. 

'Wat dacht u van deze geur?' ze spuit een beetje parfum op het zoveelste papieren strookje en duwt dit onder zijn neus. Dirk neemt uit goed fatsoen nog maar eens een flinke, diepe snuif. De zware doordringende geur in combinatie met de belachelijk hoge prijs achter op het minuscule flesje, irriteren zijn net geschoonde slijmvliezen en wakkeren zijn chronische allergie aan. Hij kucht, hij kucht nog harder en voordat de verkoopster het beseft hangt Dirk gierend en proestend in haar armen. Happend  naar lucht, als een vis op het droge. Een andere verkoopster schiet het tweetal met een glaasje water te hulp. Dirk lijkt er in te blijven. Deze verkoopster -een kordaat type- slaat haar armen om zijn middel en past de Heimlich-manouvre op hem toe, uiteraard zonder resultaat. Er ontstaat totale paniek in de dure tent.

Als Dirk even later opgelucht maar zonder cadeau buiten staat, beseft hij dat hij door het oog van de naald is gekropen. Wat de parfum betreft dan, die vervelende hoest duurt maar een uurtje of wat, zoals gewoonlijk na zo'n allergische reactie. Hij wrijft even over zijn pijnlijke middenrif. Als hij straks thuiskomt zal hij Hilda meteen maar even afbellen en zeggen dat hij een flinke kou onder de leden heeft. Waar zo'n allergie al niet goed voor kan zijn. Die goed bedoelde reerug kan hem ook gestolen worden, hij heeft nog wel een prak hutspot in de vriezer staan. Daarna een lekkere kop koffie in zijn eigen luie stoel, voetjes omhoog. Borreltje erbij, misschien komt er wel een mooie kerstfilm op t.v., hij begint te glunderen ... zijn kerst kan niet meer stuk.

© Ingrid Punt december 2013