Vreemd

Vreemd

Aan de tafel in de keuken

zit een oude grijze vrouw,

diep verzonken in gedachten,

ze lijkt totaal niet meer op jou.

Even kijkt ze op… afwezig

schenkt zich traag een kopje thee,  

de theepot ooit versierd met roosjes,

nu vergeelde craquelé.

Net als haar levenslust vergaan

-ouder worden is soms wreed-

maar blijft  krampachtig hangen aan,

-ontluistering- dat leven heet.

‘Wil je thee?’ vraagt ze attent

-een déjà vu van eeuwen terug-

dan alle normen onbekend,

keert ze me zwijgend, bot de rug.

Die lege blikken in haar ogen,

waaraan ik nog steeds wennen moet

vragen me soms om mededogen,

al hebben ze een vreemde gloed.

Bleek gerimpeld zijn haar handen,

broos en teer als die van jou

maar hoezeer ik ook mijn best doe

zij blijft voorgoed een vreemde vrouw.

© Ingrid Punt mei 2013