Blogarchief

zaterdag 27 april 2013

Verraad



Verraad

Jouw kinderen zie ik dagelijks lopen
helaas… jij bent er niet meer bij,
het lijkt of ze het zullen redden,
‘t gaat best wel goed… met allebei.

Maar toch blijft er iets aan me knagen,
als ik die twee zie, zie ik jouw
zorgzame blik en wil ik vragen…
“mis je hen niet, nog geen berouw?”

Altijd konden ze op je bouwen,
nu lijkt het of ze niet bestaan…
zo op het oog totaal vergeten,
ben je niet meer met hen begaan.

Misschien kom jij nog eens tot inkeer,
zal je ooit vragen hoe het gaat
wil je weer deel zijn van hun leven
maar dan is het wellicht te laat.

Jouw kinderen zie ik dagelijks lopen,
jij schittert door afwezigheid,
niets kunnen ze nog met jou delen
die trotse pa…  verleden tijd.


© Ingrid Punt april 2013

6 opmerkingen:

  1. heel mooi geschreven Ingrid... komt ook best hard bij mij binnen, aangezien ik zulke kinderen ook vaak zie en hun vader zelden of nooit... ik begrijp niets meer van die man die ik ooit dacht zo goed te kennen, maardas een ander verhaal

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ontzettend spijtig Pieter... en voor mij persoonlijk echt totaal onbegrijpelijk... bloed is bloed.

      Verwijderen
  2. Mooi verwoord! Het lijkt voor sommigen zo vanzelfsprekend, maar je kunt een ouder niet missen. Mijn man heeft zijn vader verloren toen hij nog maar 4 jaar oud was en heeft nooit een andere vader gekend. Onbegrijpelijk dat sommige mensen er zo gemakkelijk over doen !

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Als afwezige ouder mis je dan ontzettend veel Mieke. Tegen de tijd dat ze dit beseffen is het vaak te laat. Nooit meer in te halen.

      Verwijderen
  3. Heel sterk geschreven. Eigenlijk zo triest.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ontzettend triest Talien, het komt helaas zo vaak voor dat kinderen na een scheiding op deze manier de dupe worden.

      Verwijderen