Schurisme

Schurisme

Hij zat al jaren in de schuur

ze kon er niet meer tegen

hij timmerde en schuurde wat

zij kon de boel aanvegen.

Een schroevendraaier en een zaag,

het was gewoon bezopen,

wat hij daar maakte was nog vaag,

geen touw aan vast te knopen.

Sinds zijn pensioen zag zij haar man

alleen tijdens het eten,

vooruit… nog een kop koffie

en dan was hij haar vergeten.

De muren kwamen op haar af…

als hij zich naar de schuur begaf

ze was aan het verzuren,

wanneer hij weer ging schuren.

Tot op een dag, ze weet nog goed

zijn galsteen op ging spelen.

Hij lag gekluisterd aan het bed

bevelen uit te delen.

Al spoedig werd ze stapelgek

van zijn bemoeizucht en gekwek

na weken riep ze overstuur

ga alsjeblieft terug naar je schuur.

© Ingrid Punt maart 2013