Blogarchief

maandag 4 maart 2013

Eetstoornis




Eetstoornis

Je voelt je lelijk, dik, onwaardig,
voldoet niet aan het ideaal.
Jouw spiegelbeeld doet eigenaardig,
jij bent je eigen aartsrivaal.

Waarmee kan jij die leegte vullen,
gebak, patat of frikandel?
Maar jouw probleem is niet zo simpel,
het woekert door … als een  gezwel.

Je schrokt, je schranst, je vreet
en bunkert,  je eigenwaarde onderuit,
maar weet dit feilloos te verbergen,
je kotst al jouw frustraties uit.

Die lege maag wordt een obsessie
en eten lijkt een groot gevaar,
nog lang niet toe aan een confessie,
natuurlijk moet je eten maar…

Steeds vaker geef jij er aan over,
je vreet en schranst dan in ’t geniep,
waarna je weer moet overgeven,
het vreet je op, je schaamt je diep.

Een weerzinwekkend, walgelijk
monster… dat is hoe jij jezelf ziet.
Je bent zo mooi, gewoonweg prachtig,
het doet verdriet, je ziet het niet.

Je weet je lichaam te verhullen,
dus niemand die je tegenwerkt.
Je holle ogen smeken ‘help me’
toch blijft het lang onopgemerkt.

Zo eenzaam, triest en zo onzeker,
professionele hulp vereist…
helaas te laat, wanneer de dood
jouw  weg geteerde lijf opeist.


© Ingrid Punt maart 2013


2 opmerkingen:

  1. Heel goed geschreven!
    Het raakt me trouwens.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mij ook Aritha, zonde van al die kinderen - want dat zijn het vaak nog- die dit moet overkomen.

    BeantwoordenVerwijderen