Het recht in eigen hand
Zijn ogen staren naar zijn trillende met bloed besmeurde
handen, zijn adem gaat gejaagd. Blinde
paniek dwingt zijn hart tot een razend tempo.
‘Doe open vuilak!’ klinkt een donkere mannenstem vlak voor zijn deur. Dan
klinkt een flinke harde roffel tegen het strak geschilderde hout. Het gebonk en
geschreeuw gaan nog even door, maar dan lijkt de strijd beslecht. Hij dankt god
op zijn blote knieën dat hij een maand of wat geleden de deur heeft laten
vervangen voor een zwaarder exemplaar. Een vooruitziende blik? Wie zal het zeggen.
‘Viezerik, we krijgen je wel. ‘ Het is weer even
stil, en met ingehouden adem legt hij na enige aarzeling zijn gehavende oor voorzichtig
tegen de deur. Er klink gestommel en gefluister aan de andere kant. Maar hoe
hij zich ook in spant, hij hoort niet duidelijk wat er gezegd wordt. Hij snelt
de kamer in terwijl zijn bloed zich een
weg vanaf zijn gescheurde oor naar zijn nek baant. Telefoon, handdoek, hij
aarzelt even, wat heeft prioriteit.
‘Doe die deur open klootzak!’ klinkt het weer en het
gebonk tegen zijn voordeur gaat nu onverminderd door. Het geluid wordt harder en doffer alsof er nu met een
zware balk tegen zijn voordeur wordt gebeukt.
Met trillende vingers tikt hij 112 in.
‘112 alarmcentrale,
wie wilt U spreken, politie, brandweer of ambulance?‘
‘Wat kan mij het schelen,
stuur voor mijn part alles, want als het nog lang gaat duren heb ik ze alle drie
wel nodig.
‘Rustig blijven meneer, zijn er ook gewonden bij?’
‘Er staan een
aantal kerels voor mijn deur die me willen molesteren, gewond? Ja, Ik ben net
op straat door ze te grazen genomen, schiet een beetje op alstublieft.‘
Hij
vertelt haar het adres terwijl het gejoel en geschreeuw buiten luider wordt. Het lijkt wel alsof er meerder raddraaiers
zijn bijgekomen.
‘Blijft U aan de lijn meneer ik verbind U door met de politie.'
De avond begon zo goed. Hij had zijn vriendin opgehaald en
samen waren ze naar één of andere Franse speelfilm geweest – De Vrais Mensonges
of zoiets- Hij had niets met Franse speelfilms en het romantische gezwijmel had
hem al helemaal niet kunnen boeien. Maar in tegenstelling tot haar vorige jaloerse,
overheersende vriendje gunde hij Merel dat verzetje. Hij vond haar lief en
aandoenlijk als ze zo geëmotioneerd raakte. De film had indruk gemaakt en direct
daarna wilde ze naar huis. Had hij maar geluisterd. Maar hij moest en zou nog
even naar zijn stamkroeg. Na dat Franse gezever nog even lekker een biertje
drinken met zijn vrienden. Aan de bar zat een vreemde vent, druk bezig met zijn
mobiel. De hele avond had hij al het gevoel gehad dat die kerel hem observeerde
met zijn broeierige ogen, maar verder had hij er geen aandacht aan geschonken. Het
was gezellig en het bier smaakte hem goed, te goed. Zo goed zelfs, dat Merel
hem vriendelijk toch resoluut de deur wees nadat de taxi hen bij haar thuis had
afgezet. Ze wilde geen aangeschoten vent in bed en na een kop sterke koffie kon
hij vertrekken.
Het was een mooie heldere avond en hij besloot naar huis te
lopen. De frisse avondlucht deed hem goed en een aantal straten verder voelde
hij zich al een stuk beter. Eerst merkte hij hun voetstappen niet eens op, tot
hij zijn pas versnelde en de personen achter hem zijn voorbeeld volgden. De
straat was donker en verlaten en de rechtopstaande haren in zijn nek deden hem
besluiten niet achterom te kijken maar zijn pas nog enigszins te versnellen. De
plotselinge, harde greep om zijn schouder belette hem verder te lopen en voor
hij zich kon verweren kreeg hij een flinke dreun tegen zijn onderkaak. Terwijl
hij zijn evenwicht verloor, zag hij in een waas drie mannen tegenover hem
staan. Hun gezichten stonden hard en gevoelloos. Alleen de flink uit de kluiten
gewassen kerel die hem de dreun gaf en over zijn pijnlijke vuist wreef had een
razende blik in zijn ogen. Het was de
man uit het café
‘Het is hem wel
degelijk jongens, kom op, grijp hem.’ Riep zijn belager.
‘Wat moeten jullie
van me? ‘ wist hij nog verbaast uit te brengen voor de kerel hem weer een dreun
– nu tegen zijn oor- gaf.
‘Als jullie geld willen, mijn portemonnee zit
in mijn achterzak.’ Maar de harde ogen van zijn tegenstander stonden genadeloos.
‘Je geld, laat me niet lachen man, hier viespeuk, wat heb je hierop te zeggen?’ Hij
duwde hem zijn mobiel, onder zijn neus.
'Hier kijk dan vuilak, kijk wat je hebt
aangericht.’
Op het display van zijn mobiel stond een foto van hem met
daaronder de tekst –wie herkent deze pedofiel- Met daaronder een misselijkmakend
verhaal over wat hij zou hebben aangericht. Even was hij met stomheid geslagen,
hoe kwamen ze aan zijn foto, en sterker nog, hoe kwam zijn foto bij dit
walgelijke artikel. Zijn hersenen draaiden op volle toeren. Wie zou er zo’n
hekel aan hem kunnen hebben en hem zoiets aan kunnen doen. Veel tijd om erover
na te denken had hij niet, want de kerels trokken hem alweer overeind. Maar eer
één van zijn belagers hem nog een dreun kon verkopen, wist hij zich los te
rukken. Hij rende voor zijn leven. Want
dat ze hem wilden lynchen was hem wel
duidelijk. Na een wilde, angstaanjagende achtervolging wist hij uiteindelijk, buiten adem zijn huis
te bereiken.
De deur kraakt nu onder het gewicht van de zware houten balk,
en na nog een aantal stoten begeeft deze het uiteindelijk. De mannen stormen
naar binnen en trekken hem aan zijn haren de straat op. Buiten is het
geschreeuw inmiddels oorverdovend en er blijken nog meer gekken op de herrie te
zijn afgekomen. De gezichten –zowel van de mannen als de vrouwen- zijn vertrokken
in razernij en niemand toont mededogen. ‘Grijp dat monster’ krijst een ijzige vrouwenstem,
en de mensenmenigte sluit zich al snel om hem heen. Hij voelt de schoppen,
stompen en handen die aan hem trekken. Maar net als hij denkt dat zijn laatste
minuut geslagen heeft hoort hij de sirene’s. Hij krijgt nog een flinke trap in
zijn zij en na een laatste vuistslag tegen zijn
slaap verliest hij het bewustzijn. Het pistoolschot dat daarop volgt
ontgaat hem.
Binnen enkele jaren kunnen ze gewoon weer verder met hun leven… zij
wel.
© Ingrid Punt februari 2013
Akelig idee, maar het is niet onmogelijk blijkt steeds vaker !
BeantwoordenVerwijderen