Heldin van het zuiverste water

Ik zit graag op deze steiger met uitzicht over het water.
Het liefst ’s morgens vroeg als iedereen nog op één oor ligt en ik in stilte kan genieten van de rust.
Maar die rust werd wreed verstoord.

Heldin van het zuiverste water

Dit is voor mij misschien wel één van de mooiste plekjes op aarde. De drie kwartier die ik moet fietsen om er te komen heb ik er dan ook graag voor over.

Voorzichtig steek ik mijn grote teen in het glasheldere water. De temperatuur valt nog vies tegen. Tot nu toe zijn er nog niet veel warme zonnige dagen geweest, dus zal ik nog even geduld moeten hebben eer ik ga pootje baden. Een flink stuk vanaf de wal trekken een paar eenden mijn aandacht. Ze zijn aan het bekvechten en dat brengt een hoop kabaal met zich mee. De schittering van de zon op het water belemmerd het zicht en ik kan niet goed onderscheiden wat de oorzaak van hun ongenoegen is. Nadat ik mijn zonnebril op mijn neus heb gezet zie ik ze nog net onder luid gekwaak wegvliegen. Maar dan slaat de schrik me op het hart. Op de plek waar de eenden vandaan vlogen zie ik iets boven het kabbelende water uitsteken. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes, hou mijn adem in en tuur gespannen over de waterlijn. Niets…. Gelukkig, ik heb het me verbeeld. Maar voor ik me om kan draaien zie ik weer iets boven de golven uitkomen. Overduidelijk, een hand. In paniek kijk ik om me heen? De rust die ik hier altijd zo waardeer breekt me nu op. Geen mens te bekennen dus ik zal het toch echt zelf op moeten lossen.

Alle scenario’s schieten door mijn hoofd. Zal ik 112 bellen? De hulptroepen zijn hier vast niet op tijd. Ergens op de dijk aanbellen en hopen dat ik iemand uit zijn bed kan trommelen op dit vroege uur? Ook geen optie. En weer schiet de hand boven de golven uit, het lijkt wel of hij me wenkt. Ik zal er aan moeten geloven. Elke seconde is er één en met een sierlijke duik schiet ik het slachtoffer te hulp. Althans, zo zie je het wel eens in een film. Maar mijn zwemkunsten beperken zich tot een bommetje en de schoolslag. Het schiet niet echt op en is dodelijk vermoeiend. Na een paar meter afzien moet ik dan ook even op adem komen en laat ik me op mijn rug richting plek des onheils drijven. Vlak achter mijn hoofd hoor ik ineens weer gespartel. Snel draai ik me weer op mijn buik en in een flits zie ik twee handen in de diepte verdwijnen. Nu komt het erop aan. Na een flinke hap lucht duik ik achter de handen aan.

Zo helder als het water vanaf de steiger leek, zo weinig zicht heb ik onder het wateroppervlak. Licht en donker wisselen elkaar af en daar blijft het bij. Daar, een paar meter onder me zie ik een donkere schaduw steeds verder de diepte in zakken. Als een kikker spreid ik mijn benen om zoveel mogelijk water te verplaatsen. Hoe dieper ik ga, hoe meer ik de de druk op mijn borst voel toenemen. Na een paar flinke snelle slagen weet ik de schaduw beet te pakken. Vervuld van doodsangst begint deze te spartelen en ik overweeg een linkse directe. Iemand redden is een mooi streven maar ik heb geen zin om me te laten verzuipen. Met twee handen grijp ik hem vast. De EHBO cursus die ik gisteren op mijn mobiel heb gedownload schiet me ineens te binnen.Want iemand uit het water redden oké, maar hoe dan verder? Mond op mondbeademing, hartmassage. Ik was pas bij de “K” van kiespijn. Maar met een paracetamolletje en een warm watje red ik hem vast niet.

In zijn blinde paniek trekt de drenkeling me verder de koude diepte in en ik voel de waterplanten rond mijn benen glijden. Als tentakels draaien ze zich vast om mijn enkels. De druk op mijn borst wordt groter en ik laat wat lucht tussen mijn lippen ontsnappen. De belletjes die daardoor ontstaan dansen sierlijk naar de oppervlakte. Mijn longen lijken uit elkaar te barsten. Als ik me aan het slachtoffer vast klamp raakt mijn neus de zijne. Ik sper mijn ogen wijd open en herken nu duidelijk de lachende jonge verkoper van de drogisterij!

Ik zie nog zijn begripvolle blik toen hij het potje voor het scanapparaat hield. “U weet hoe het werkt?’ Ik keek even naar de lange rij achter me en knikte beschaamd.

“2 x daags 1 tablet. Tegen Innerlijke onrust, stemmingswisselingen, opvliegers en … nachtelijk transpireren.”

Vooral dat laatste klonk me als muziek in de oren. Mijn drenkeling blijkt een doorweekt kussen dat ik in mijn armen geklemd houd.Het koude zweet gutst van mijn voorhoofd. Geen waterplanten maar klamme kille lakens hebben zich strak om mijn benen gedraaid. Wanneer ik weer een beetje op adem ben gekomen knip ik de schemerlamp aan die naast me op het nachtkastje staat. Ik pak het bewuste potje, schud er een tablet uit en spoel hem weg met een flinke slok water.

Dan schiet ik in de lach. De overgang…. Ik zit er middenin. En om dat uiteindelijk aan mezelf toe te geven maakt me in mijn ogen pas écht een held.

© Copyright Ingrid Punt

Dit verhaal heb ik geschreven voor de schrijfopdracht "Ben jij een held?"
en tot mijn grote verbazing... gewonnen, best een beetje blij mee, vooral met het commentaar van Alicia.


VAN HARTE GEFELICITEERD: INGRID PUNT
Dit is Ingrid’s inzending. Daaronder zal ik commentaar geven waarom Ingrid heeft gewonnen

Commentaar van Schrijfatelier Alicia:

De complimenten voor deze prachtige column. Mijn oog werd meteen getrokken naar die mooie, sterke titel: ‘Heldin van het zuiverste water’ en dan die afbeelding daarnaast met die hand die uit het water steekt. De titel riep onmiddellijk nieuwsgierigheid bij me op.

Ingrid heeft een zeer origineel begin geschreven. Met haar openingszin : ik zit graag op deze steiger met uitzicht op het water heeft ze de lezer meteen op het verkeerde been. Er is geen enkel vermoeden dat het een droom is die ze gaat beschrijven. Bij mij duurde het erg lang voordat ik iets doorhad. Pas bij de zin dat ze de verkoper van de drogisterij herkent begon ik te denken dat dit toch wel enigszins merkwaardig was…
De invalshoek is bijzonder gekozen.

De spanning is uitstekend opgebouwd Er steekt iets uit het water waarna ze weergeeft wat er door haar heengaat, wat ze voelt en ziet. Daardoor blijft het lang spannend.

Hilarisch en spitsvondig beschreven:
De EHBO cursus die ik gisteren op mijn mobiel heb gedownload schiet me ineens te binnen.Want iemand uit het water redden oké, maar hoe dan verder? Mond op mondbeademing, hartmassage. Ik was pas bij de “K” van kiespijn Maar met een paracetamolletje en een warm watje red ik hem vast niet.
Mijn drenkeling blijkt een doorweekt kussen dat ik in mijn armen geklemd houd.Het koude zweet gutst van mijn voorhoofd. Geen waterplanten maar klamme kille lakens hebben zich strak om mijn benen gedraaid.

Wat ik het meest waardeer in Ingrid’s schrijfstijl zijn de sterke beelden die zij weet op te roepen.
Voorbeelden hiervan zijn:

Ik knijp mijn ogen tot spleetjes, hou mijn adem in en tuur gespannen over de waterlijn. Niets…. Gelukkig, ik heb het me verbeeld. Maar voor ik me om kan draaien zie ik weer iets boven de golven uitkomen. Overduidelijk, een hand.
Als een kikker spreid ik mijn benen om zoveel mogelijk water te verplaatsen. Hoe dieper ik ga hoe meer ik de de druk op mijn borst voel toenemen. Na een paar flinke snelle slagen weet ik de schaduw beet te pakken.
In zijn blinde paniek trekt de drenkeling me verder de koude diepte in en ik voel de waterplanten rond mijn benen glijden. Als tentakels draaien ze zich vast om mijn enkels. De druk op mijn borst wordt groter en ik laat wat lucht tussen mijn lippen ontsnappen. De belletjes die daardoor ontstaan dansen sierlijk naar de oppervlakte. Mijn longen lijken uit elkaar te barsten. Als ik me aan het slachtoffer vast klamp raakt mijn neus de zijne. Ik sper mijn ogen wijd open en herken nu duidelijk de lachende jonge verkoper van de drogisterij!

Al met al is dit hoe ik een column graag zie. Wie herkent dit nou niet? Een droom die zo levensecht lijkt, maar waarbij het scenario plotseling verandert bij het zien van een persoon die je uit het dagelijks leven herkent. Het wakker schrikken, het zweten, de overgang, Dit zijn onderwerpen uit het dagelijks leven gegrepen waar een lezer zich in kan herkennen, maar toch zodanig geschreven dat het niet ‘gewoontjes’ overkomt. Er zit humor in, spanning, het is beeldend beschreven en als toetje een verrrassend plot!
Geweldig gedaan Ingrid! Ga zo door, je hebt veel talent!