Troost

"Voor iedereen die het even nodig heeft..."

~~~

Smart

Je lacht de sterren van de hemel

en kletst de zoom uit ieders broek,

je grappen mal, melig gezemel,

kijkt weg … als ik jouw ogen zoek.

De dreiging is je aan ’t verscheuren,

je denkt dat niemand hier het ziet…

jij bent zo sterk, je wil niet treuren,

laat je niet leiden door verdriet.

Een schaterlach kan niet verhullen

wat ik steeds in jouw ogen lees,

ze matchen niet meer met je glimlach,

een triest pallet van angst en vrees.

‘k herken die vage  vrolijkheid

als -zo geen reden voor gefeest-

die vals op diep verdriet gedijt,

ook ik, ben daar al eens geweest.

Dus laat die lach voor even varen

en lucht nu eventjes je hart…

wellicht brengt het je tot bedaren

“Gedeelde smart is halve smart”

©Ingrid Punt februari 2013


~~~

Vervlogen

Door dromen verteerd,

bevlogen, gepassioneerd, 

geteisterd... onvermogen,

het leven snel verleerd.

Verwoestend verleden,

grondig gefundeerd,

vernietigde het heden,

een zelfbeeld geschoffeerd.

Ontluisterend, banaal.

ontgoocheld en timide

schrijnende suïcide

onafgemaakt verhaal.

Verheven, verlicht,

jouw toekomst een leugen,

ik leef met volle teugen,

ben het aan jou verplicht.

© Ingrid Punt februari 2013

~~~

Jouw stem

Veel te lang te veel geleden

tot de dood je dwingend lokte

en jouw adem plotseling stokte…

het was je tijd en het was klaar.

Ik zag je moeizaam ademhalen

en bad dat god je snel zou halen,

jouw stem was nu voorgoed gebroken,

je laatste reis was eindelijk daar.

Maar ook al gaat het leven door,

gaan koningin en bank teloor,

doping, sneeuw… wat kan het schelen,

en kan ik niets meer met je delen,

klinkt het wellicht niet rationeel,

wat ik je zeggen wil is veel…

hoor ik nog even graag jouw visie

al is die niet meer actueel.

’ t Was de manier waarop je het zei,

jouw humor deed relativeren,

ik moet je liefde nu ontberen,

en veel te snel al lang voorbij.

Nu de dagen weer gaan lengen

verbeeld ik jou een nieuwe dag,

zou hem je zelf graag komen brengen

want ik verlang zo naar je lach.

Maar één dag niet aan ons besteed,

jouw stem… ik zal hem blijven horen

al komt de waarheid ruw en wreed

mijn utopie  abrupt verstoren.

Al is het afscheid lang geleden

en mis ik je nu meer dan ooit.

‘ k heb je geliefd, dus ben tevreden,

jouw stem vergeten doe ik nooit.

© Ingrid Punt 10 februari 2013

~~~

Vertrouwen

Vandaag zag ik een engel,

gewoon hier in de straat.

Hij vroeg mij hoe het ging,

ik zei, ‘Het gaat zoals het gaat.’

Mijn antwoord hield ik vaag

want ik zat even in een dip.

De engel streek zijn vleugels

maar hij toonde ook begrip.

Zijn blik ving nu de mijne,

hij nam me zachtjes bij de hand,

ik was totaal verbijsterd,

plots leek ik met hem verwant.

Nu zag ik met zijn ogen,

hoorde duidelijk ieders wens,

begreep nu wat er mis was

met de wereld en de mens.

Men vindt zichzelf belangrijk

alles draait om macht en geld,

gaat rechtstreeks op zijn doel af

soms desnoods met grof geweld.

Vluchten doen we voor emoties

zoeken troost in consumeren.

Sluiten telkens onze ogen,

bang dit af te moeten leren.

We vervullen die behoefte,

omdat hebzucht graag regeert.

Dat we zouden kunnen delen

hebben we al lang verleerd.

Zo beleven we ons leven,

want het voelt ook zo vertrouwt.

Heerst er angst om toe te geven

waar geluk op wordt gebouwd.

Begrip en liefde voor een ander

is iets wat men maar liever laat.

Dat gevoel maakt ons zo kwetsbaar

vluchten liever nog in haat.

Zo zag ik vandaag mijn engel

en raakte even in paniek.

Erg geschrokken van dit inzicht

want de wereld lijkt zo ziek.

Hij gaf onverwachts vertrouwen

liet me ook nog even dromen….

ooit zal alles weer veranderen,

zal men weer tot inkeer komen..

© Copyright Ingrid Punt 2012